"Cztery pory roku" to cztery świetne nowele, z czego dwie ostatnie może są trochę słabsze od pierwszych, ale i tak warto przeczytać każdą z nich.

Najsłynniejszą jest oczywiście "Skazani na Shawshank", którą i ja uwielbiam. Niesamowity klimat, genialna historia plus styl Kinga - z tego musiała wyjść superprodukcja. Nie przez przypadek też film na jej podstawie jest na szczytach list filmów wszech czasów, to również jeden z moich ulubionych filmów. Andy Dufresne i jego plan na pewno nie pozwolą Wam się nudzić.

Mimo szeregu zalet i dozgonnego uwielbienia "Skazani na Shawshank" nie jest moim numerem jeden z tego zbioru. Jest nim niezmiennie "Zdolny uczeń". Moim zdaniem King w tej noweli genialnie ukazał podatność umysłu chłopaka na sączący się z umysłu starego zbrodniarza mrok. Przedstawienie postaci Arthura Denkera jest mistrzowskie. Mój ulubiony fragment opowiadania to ten, kiedy do tej pory tak pewny swego chłopak zdaje sobie sprawę, kto tak naprawdę kontroluje sytuację. A wszystko zaczęło się od zwykłego zainteresowania...

Dwie ostatnie czyli "Ciało" i "Metoda oddychania" może nie trzymają wysokiego poziomu poprzedniczek, ale "Ciało" bardzo niewiele odbiega od czołówki opowiadań Króla, ma swój klimat i kilka dobrych momentów (szczególnie ten z przeprawą przez most i pociągiem). "Metoda oddychania" jest najsłabsza, o niej niewiele mam do powiedzenia. Przy "Skazani na Shawshank" i "Zdolnym uczniu" wypada tak blado, że aż przezroczyście.

Polecam całość, naprawdę warto!

"Cztery pory roku" to cztery świetne nowele, z czego dwie ostatnie może są trochę słabsze od pierwszych, ale i tak warto przeczytać każdą z nich.

Najsłynniejszą jest oczywiście "Skazani na Shawshank", którą i ja uwielbiam. Niesamowity klimat, genialna historia plus styl Kinga - z tego musiała wyjść superprodukcja. Nie przez przypadek też film na jej podstawie jest na...