Wiedziałam, że opinie są podzielone co do tej książki i w zasadzie wcale mnie to nie dziwi. Sama mam mieszane uczucia. Momentami powieść mnie wciągała a za chwilkę miałam ochotę ją odłożyć.
Zaczynając od tego co mogę napisać na plus, to zdecydowanie bohaterzy. Wydają mi się dopracowaną częścią tej książki. Najbardziej zapadła mi w pamięć postać Weroniki. Cóż z początku też miałam ją za Wenerę jak opisywali ją znajomi z branży i zupełnie nie spodziewałam się, że autorka rozwinie tak jej wątek. Nie polubiłabym jej w realnym życiu, bardzo poruszyła mnie część w której opisuje swoje relacje z synem i byłym mężem. Byłam na nią zła, że nie potrafi poradzić sobie z tą sytuacją, miałam ją za złą matkę. Po tym jak odwiedza syna spędza z nim dzień i później płaczącego zostawia go w rękach złego do szpiku kości ojca, przeżywa to faktycznie źle.. jednak zaraz potem szczebiocze na myśl o spotkaniu z Meyerem. Wkurzyło mnie to. Jednak uważam, to za plus w końcu tekst powinien budzić skrajne emocje.
Niestety fabuła była średnia, nie potrafię sprecyzować co do końca mi się nie podobało. Chyba było odrobinę przekombinowane, stąd momentami wiało nudą i powtarzalnością. Nie wiem czy to uśpiło moją czujność ale przyznam,że do samego końca nie byłam pewna kto za czym stoi i jak skończy się cała sprawa zabójstwa. Podsumowując wszystko, określam tą książkę za dobrą i w moim mniemaniu chyba lepszą niż Sprawa Niny Frank.

Wiedziałam, że opinie są podzielone co do tej książki i w zasadzie wcale mnie to nie dziwi. Sama mam mieszane uczucia. Momentami powieść mnie wciągała a za chwilkę miałam ochotę ją odłożyć.
Zaczynając od tego co mogę napisać na plus, to zdecydowanie bohaterzy. Wydają mi się dopracowaną częścią tej książki. Najbardziej zapadła mi w pamięć postać Weroniki. Cóż z początku...