O twórczości pana Iana McEwan`a słyszałam różne opinie. Jedni wybrzydzali, drudzy zachwalili. Ostatnio postanowiłam sama zapoznać się z jego pisarstwem. Pozycją, od której zaczęłam jest "Pokuta".

Styl, język i fabuła jak najbardziej przemawiają, przynajmniej do mnie. Książka podzielona jest na 3 części, przy czym ostatnią można potraktować jako epilog. Pierwsza część przenosi nas do roku 1935 r. kiedy poznajemy rodzinę Tallisów oczami kilku bohaterów. Przyznam szczerze, że początek książki niemiłosiernie mi się dłużył, aż do momentu "wieczoru, który zmienił wszystko". Nastoletnia Briony, która źle zinterpretowała zachowanie dwoje dorosłych ludzi, swojej starszej siostry i jej przyjaciela (a właściwie przyjaciela całej rodziny), doprowadza do tragedii. Druga część ukazuje nam początki wojny (1940 r.) oczami wspomnianego już przyjaciela rodziny, czyli młodego mężczyzny oraz "dojrzałej" już Briony. Część trzecia....o niej nie będę opowiadać, żeby nie psuć przyjemności czytania :)

Powieść dająca do myślenia. Nie jest to historia "lekka, łatwa i przyjemna". Przestrzega przed nieuzasadnionym oskarżaniem i pokazuje jakie mogą być tego konsekwencje. "Pokuta" jest jedną z najciekawszych książek, które w tyk roku miałam przyjemność przeczytać. Mam nadzieję, że kolejne spotkania z panem Ianem będą równie udane, zwłaszcza, że w kolejce czekają:
"Ukojenie", "Betonowy ogród", "Pierwsza miłość, ostatnie posługi" , "W pościeli" i "Solar".

Polecam. Filmu nie oglądałam, ale po lekturze jestem chętna na domowy seans.

O twórczości pana Iana McEwan`a słyszałam różne opinie. Jedni wybrzydzali, drudzy zachwalili. Ostatnio postanowiłam sama zapoznać się z jego pisarstwem. Pozycją, od której zaczęłam jest "Pokuta".



Styl, język i fabuła jak najbardziej przemawiają, przynajmniej do mnie. Książka podzielona jest na 3 części, przy czym ostatnią można potraktować jako epilog. Pierwsza część...