„Green Blood” trafiła do mnie przypadkiem. Po prostu chciałam całkiem inną mangę, ale w momencie, kiedy paczka została wysłana, nie zauważyłam, że idzie do mnie całkiem inny tytuł, niż chciałam. Moja mina podczas rozpakowywania paczki musiała być bezcenna. Jakoś nie byłam tym faktem zachwycona, ale nie powiedziałabym, że się z tego powodu załamałam. Postanowiłam dać szansę temu komiksowi, nie chciałam go bezpodstawnie odrzucać, bo opis, jak i sama okładka, wpadły mi w oko. No dobra, wiem, bardzo łatwo mnie przekupić (ale to tylko jeśli chodzi o książki i mangi), przez co często takich decyzji żałuję, a jak było tym razem?

Nowy Jork, połowa XIX wieku. Dzielnica Five Points. Dzielnica zwana najgorszymi slumsami świata. Tutaj nie ma prawa, to tylko puste słowo. Rządzą gangi, a „władza” została przekupiona…
To właśnie tutaj mieszkają dwaj bracia – Luke i Brad Burns. Jeden z nich to płatny morderca Grimm Reaper, drugi zaś chwyta się każdej pracy…
Czy uda im się przetrwać?
„Brudne, cuchnące, pełne burdeli i spelun miejsce, nad którym nocą unoszą się krzyki ofiar gwałtów i rozbojów… Miejsce, w którym nie mieszka nadzieja… W którym dwaj bracia, Brad i Luke Burns, każdego dnia walczą o lepsze jutro, wiedząc, że prócz siebie nie mają nikogo, na kim mogliby polegać.”


Chwilowo nie mam powodu, aby żałować, że ta manga trafiła w moje ręce. Brutalny świat, bezprawie, slumsy, gangi, burdele, krew i to wszystko w XIX wiecznej rzeczywistości. To tylko kilka słów, które trafnie opisują to, co można znaleźć na dwustu stronach tego komiksu. Ciekawe, wciągające, z ogromnym potencjałem. Pozostaje mi tylko czekać na dalszy rozwój wydarzeń, gdyż zakończenie nie pozostawia złudzeń, zabawa dopiero się rozpoczyna, a główny bohater nie zamierza być uległym osobnikiem. Podoba mi się to, naprawdę jestem na ten moment zachwycona. Niczego więcej chwilowo nie mogę wymagać, nawet nie mam się do czego doczepić! Tego się nie spodziewałam.

Luke i Bard. Dwaj bracia, całkowicie od siebie różni. Jeden ciężko pracuje, za marne pieniądze, żeby związać koniec z końcem. Przede wszystkim w porównaniu do brata to on ich utrzymuje. Nie może patrzeć na krzywdę innych. Zawsze pracowity i pomocny. Chłopak ufny o dużym sercu. Ma tylko jedno marzenie, aby kiedyś wyrwać się z tej przeklętej dzielnicy. Drugi z braci jest leniem, całe dnie spędza w domu. Nie ma pracy, przynajmniej takiej, o której mógłby powiedzieć bratu. Jest płatnym mordercą, wykonuje zlecenia dla jednego z gangów, a zarobione pieniądze przeznacza na detektywa. Mężczyzna o zabójczym wzroku jest legendą ulicy.

Zacznijmy może od naszego rodzimego wydania, które jest piękne. Okładka przyciąga wzrok, w środku znajdują się kolorowe strony, od których również ciężko oderwać oczy. Sama kreska jest interesująca i to właśnie dla niej warto zajrzeć do wnętrza tego komiksu… Każdy kadr widać, że jest bardzo dopracowany. Po prostu cudo. Nie spodziewałam się wiele po tym tytule, także jestem miło zaskoczona. I ten klimat, który tak świetnie jest oddany. Western, kowboje, Nowy Jork, XIX wiek, nie spodziewałam się, że w ten sposób można to połączyć. Zobaczymy, czy dalej manga będzie utrzymywać taki sam poziom… Mam nadzieję, że tak.

Manga rozpoczyna się dosyć spokojnie, aby po krótkim wstępie wejść na swój właściwy tor. Od tego momentu cały czas trzyma czytelnika w napięciu i nie daje szansy na wytchnienie. A człowiek, zanim zdąży się zorientować, jest już na ostatniej stronie. Samo zakończenie pierwszego tomu powoduje szerokie otwarcie szczęki. Nie ma możliwości, aby przejść obok takich wydarzeń obojętnie, w szczególności, że zwiastują wstęp do czegoś większego. Można zauważyć, że komiks posiada kilka wątków. Pojawiają się te mniej ciekawe, jak i także te bardziej interesujące. Najbardziej intryguje mnie temat detektywa. Tylko muszę poczekać na więcej informacji, które pewnie pojawią się w kolejnych tomach.



Moja ocena: 7/10

„Green Blood” trafiła do mnie przypadkiem. Po prostu chciałam całkiem inną mangę, ale w momencie, kiedy paczka została wysłana, nie zauważyłam, że idzie do mnie całkiem inny tytuł, niż chciałam. Moja mina podczas rozpakowywania paczki musiała być bezcenna. Jakoś nie byłam tym faktem zachwycona, ale nie powiedziałabym, że się z tego powodu załamałam. Postanowiłam dać szansę...