Jan jest początkującym pisarzem, jednak zamiast tworzyć własne dzieło pomieszkuje w obcym mieście, próbując natrafić na ślady zmarłego ojca, również pisarza. Jest predestynowany do ukończenia jego książki. Ida po śmierci matki mieszka z babcią, wiodąc uporządkowane czy wręcz rutynowe, pozbawione emocji życie. Jest wiecznym obserwatorem teatru codzienności, zagląda w okna, śledzi przejawy uczuć innych, wymyśla historie do tych przelotnych obrazków. Ida i Jan mają ten sam sen, w którym są blisko, w rzeczywistości jednak długo mijają się o włos, tak jakby jakieś tajemnicze siły przygotowywały ich na spotkanie, które musi nastąpić, czuje to i on, i ona, przeczuwa to także Czytelnik dzięki świetnie odmalowanej przez autorkę atmosferze narastającego napięcia.
Byłby to może dobry scenariusz na typową opowieść o miłości, przeznaczeniu, z którym kochankowie nie mogą walczyć. Nic z tych rzeczy. Relacja bohaterów jest mistrzowsko rozpracowana. Głęboka analiza uczuć, wyraziście zarysowane osobowości oparte na realnych doświadczeniach życiowych, znajomość schematów społecznego myślenia, a także forma dwustronnej narracji – to wszystko sprawia, że książka ta stanowi swoiste laboratorium związku tych dwojga, kobiety i mężczyzny, których łączy więcej niż im się wydaje.

Pełna recenzja na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/opowiadaj-mnie-zawsze-od-nowa-aleksandra-rychlicka/

Jan jest początkującym pisarzem, jednak zamiast tworzyć własne dzieło pomieszkuje w obcym mieście, próbując natrafić na ślady zmarłego ojca, również pisarza. Jest predestynowany do ukończenia jego książki. Ida po śmierci matki mieszka z babcią, wiodąc uporządkowane czy wręcz rutynowe, pozbawione emocji życie. Jest wiecznym obserwatorem teatru codzienności, zagląda w okna,...