Szósty Patrol to jak na razie ostatni tom z największej i najsłynniejszej serii Łukjanienki. Ponownie Anton Gorodecki staje przed wyzwaniami, które jeszcze książkę temu w głowie by mu się nie pomieściły. Pod tym względem cykl patroli jest dość schematyczny - najpierw Anton ratował przede wszystkim własną skórę, później bliskich, Moskwę, świat, wreszcie również Zmrok, a teraz w ogóle wszystko, co żyje. Byłoby to dość męczące i nudne, gdyby nie jeden szczegół – wszystkie kolejne zdarzenia okazują się następstwem poprzednich. Gdyby wcześniejsza historia potoczyła się inaczej, gdyby bohaterowie podjęli inne decyzje, do następnych newralgicznych punktów w historii walki Światła i Mroku w ogóle mogłoby nie dojść. Określenia takie jak nagły zwrot akcji itp., to mocne niedopowiedzenie w przypadku Szóstego Patrolu (jak i całego cyklu). Luke Skywalker słysząc, kto jest jego ojcem nie mógł przeżyć takiego wstrząsu, jaki czeka Antona w najnowszej odsłonie Patrolu. To ogromna zaleta całej serii, która uczyniła Łukjanienkę jednym z moich ulubionych autorów.

Jedyne, czego tak naprawdę zabrakło, to nostalgiczny klimat, którego pełno było w poprzednich częściach i który sprawia, że z taką przyjemnością sięgam po książki innych autorów zza naszej wschodniej granicy – Panowa czy Diwowa. Ten charakterystyczny posmak straty, smutku i rezygnacji pojawia się dopiero na sam koniec, w wielkim finale, w którym Inni stają naprzeciwko pradawnego boga.

Zakończenie, którego zdradzać nie można, daje nadzieję na kolejny Patrol i kolejna odsłona przygód Antona. Pytanie brzmi, z kim zmierzy się następnym razem.

Szósty Patrol to jak na razie ostatni tom z największej i najsłynniejszej serii Łukjanienki. Ponownie Anton Gorodecki staje przed wyzwaniami, które jeszcze książkę temu w głowie by mu się nie pomieściły. Pod tym względem cykl patroli jest dość schematyczny - najpierw Anton ratował przede wszystkim własną skórę, później bliskich, Moskwę, świat, wreszcie również Zmrok, a...