Okay, jest postęp - bohater z mocą przyjaźni otrzymał miotłę na złodupców, których jest coraz więcej. Jak i friendsów. O, pojawiają się też piersiaste wstydliwe/niebezpieczne laski. W fabule jednak bez zmian, choć wkracza w melodramatyzm...

Okay, jest postęp - bohater z mocą przyjaźni otrzymał miotłę na złodupców, których jest coraz więcej. Jak i friendsów. O, pojawiają się też piersiaste wstydliwe/niebezpieczne laski. W fabule jednak bez zmian, choć wkracza w melodramatyzm...

Z pierwszym tomem się nie polubiłam. Oj nie!🤣

Znów pojawiły się chaotyczne strony, ale zdążyłam się przyzwyczaić.

Jednak ten tomik podobał mi się bardziej niż pierwszy. Trzymał w napięciu, były emocje! Były fragmenty w których śmiałam się od ucha do ucha. :D

Seri dalej nie będę kontynuować, ale nie czuję, że przy tej lekturze zmarnowałam czas i pieniążki (no może troszeczkę to drugie 😂).

Nie wiem czy polecić, warto spróbować!

Z pierwszym tomem się nie polubiłam. Oj nie!🤣

Znów pojawiły się chaotyczne strony, ale zdążyłam się przyzwyczaić.

Jednak ten tomik podobał mi się bardziej niż pierwszy. Trzymał w napięciu, były emocje! Były fragmenty w których śmiałam się od ucha do ucha. :D

Seri dalej nie będę kontynuować, ale nie czuję, że przy tej lekturze zmarnowałam czas i pieniążki (no może...

Mahiru oswaja się z myślą, że jest panem Servampa, jednak przekonuje się, że jest dość słaby i wypadałoby trenować. Niestety nawet zdobycie większej siły nie daje mu takiej pewności, gdy naprzeciwko niego stanie najlepszy przyjaciel...

"Po co właściwie pragnę siły...? Żeby wszystkich ochronić! Kogo tylko zdołam... Przyjaciół... Tych, którzy zawsze są przy mnie, niczym rodzina, której nigdy nie miałem."

Niezbyt wiele mam do powiedzenia na temat tego tomiku. Historia dalej jest ciekawa, choć ilość pytań mnoży się w zawrotnym tempie, a odpowiedzi ani widu, ani słychu.

"Człowiek ma do siebie żal tylko wtedy, gdy niczego nie zrobił. Jak mógłbym sobie wyrzucać, że się nim zaopiekowałem?"

Co do literówek - jest ich sporo, tak jak w poprzednim tomiku, jakby w ogóle one nie przeszły korekty. Może się czepiam, ale przez to muszę sobie w myślach dopowiadać brakujące literki, żeby zdania miały jakikolwiek sens.

Poza tym pojawia się kolejny Servamp i jego tajemniczy Eve. Silni, dziwni i mroczni. Naprawdę ciekawy duet, który długo zapada w pamięć.

Zarówno śmieszne historyjki pod obwolutą, jak i bonusowy rozdział o Lubieżniku są naprawdę interesujące. Nie wszystkie bywają zabawne, lecz na pewno nie można się przy nich nudzić.

Tutaj również jest problem z walkami. Tylko ładne kadry ze zmierzwionymi włosami czy niewielką ilością krwi, lecz po jednym uderzeniu pojedynek dobiega końca. Tak już chyba jest w tej serii, jako jej największy minus.

Mimo wszystko dalej polecam, bo przyjemnie spędzam przy Servampie czas, a przez stroniczki niemal się płynie. Całości dopełnia znakomity humor, a relacje między bohaterami stają się coraz głębsze (żadnych wątków yaoi, nie o to mi chodzi).

Mahiru oswaja się z myślą, że jest panem Servampa, jednak przekonuje się, że jest dość słaby i wypadałoby trenować. Niestety nawet zdobycie większej siły nie daje mu takiej pewności, gdy naprzeciwko niego stanie najlepszy przyjaciel...

"Po co właściwie pragnę siły...? Żeby wszystkich ochronić! Kogo tylko zdołam... Przyjaciół... Tych, którzy zawsze są przy mnie, niczym...

Ten tom był w pewnym momencie bardzo smutny. Ale z końcówki się uśmiałam. Kuro wymiata.
Gorąco polecam ! ! !

Ten tom był w pewnym momencie bardzo smutny. Ale z końcówki się uśmiałam. Kuro wymiata.
Gorąco polecam ! ! !