"Tron z czaszek" na szczęście trzyma poziom "Malowanego człowieka" i "Pustynnej włóczni", a nie "Wojny w blasku dnia", która jest najsłabszym tomem tego cyklu.

Arlen i Jardir znikają, dowiadujemy się co prawda co się z nimi dzieje, ale nie są oni w tej części aż tak ważni. Jest tu więcej intryg politycznych, które są dosyć wciągające - najstarsi synowie Jardira zaczynają walkę o władzę nad Krasjanami, Inevera próbuje utrzymać swoją władzę i wpływy, Abban próbuje ugrać dla siebie jak najwięcej i przeżyć. Polityka nie ominęła też Zakątka - Leesha próbuje utrzymać swoje wpływy przy pomocy związku z księciem Thamosem, Opiekun Hayes próbuje forsować politykę swojego zakonu itd.

Niestety nie dowiem się, póki co, co działo się dalej, ponieważ moja biblioteka nie ma księgi drugiej "Tronu z czaszek", a szkoda... Bo podejrzewam, że w księdze drugiej dzieje się jeszcze więcej.

Polecam, choć nadal pod nosem klnę plugawie na Fabrykę Słów i dzielenie przez nią tomów na pół dla kasy.

"Tron z czaszek" na szczęście trzyma poziom "Malowanego człowieka" i "Pustynnej włóczni", a nie "Wojny w blasku dnia", która jest najsłabszym tomem tego cyklu.

Arlen i Jardir znikają, dowiadujemy się co prawda co się z nimi dzieje, ale nie są oni w tej części aż tak ważni. Jest tu więcej intryg politycznych, które są dosyć wciągające - najstarsi synowie Jardira zaczynają...