Prawdopodobnie jedną z przyczyn, dla których tak trudno jednoznacznie ocenić "Tomie", jest to, że w gruncie rzeczy należy uznać tę mangę za antologię pojedynczych opowieści mimo tego, że w kilku z nich powracają te same tematy albo postaci drugoplanowe (niestety rzadko który z bohaterów pozostaje z nami na tyle długo, aby wykształcić odpowiednio pogłębioną osobowość). Także pewne cechy szatańskiego dziewczęcia pozostają niezmienne – i nie mam tu na myśli charakterystycznego pieprzyka. Pozytywną cechę stanowi za to niepewność towarzysząca nam do samego końca fabuły oraz brak jednoznacznych odpowiedzi – jak najbardziej pasują one do opowieści o istocie bardziej przypominającej psotnego demona z ludowych opowieści (lub ewentualnie ucieleśnienie najbardziej zdeprawowanych snów mężczyzny – cóż za pożywka dla psychoanalityków!) aniżeli człowieka, co usprawiedliwia też pewną schematyczność przedstawienia.

Cała recenzja na: http://zcyklu.pl/na-czasie/299/Kill-Tomie-vol.-1-2

Prawdopodobnie jedną z przyczyn, dla których tak trudno jednoznacznie ocenić "Tomie", jest to, że w gruncie rzeczy należy uznać tę mangę za antologię pojedynczych opowieści mimo tego, że w kilku z nich powracają te same tematy albo postaci drugoplanowe (niestety rzadko który z bohaterów pozostaje z nami na tyle długo, aby wykształcić odpowiednio pogłębioną osobowość). Także...