Kolejna książka Casey Watson i kolejny zachwyt. "Milczenie chłopców" jest jak dla mnie zaraz po "Chłopcu, którego nikt nie kochał" ulubioną częścią tej serii.

Historia opowiada o dwóch chłopcach, którzy przybyli pod dach Casey, o Jensonie chłopcu, którego mama zostawiła samego z siostrą na pastwę losu i o Georgiem chłopcu z poważnym autyzmem, który nie ma rodziców. Od samego początku uwielbiałam Jensona. Jego charakter, zachowanie i to jak zmieniał się dla Casey było cudowne. Zawsze swoimi żartami mnie rozśmieszał, a gdy dowiedziałam się, co taki mały dziewięciolatek musi dźwigać na swoich plecach... Aż płakać mi się chciało. Georgie też był przemiłym chłopcem i dzięki Casey zaczynał więcej mówić i wyrażać głośno swoje potrzeby, ale nie był tak sympatyczny jak Jenson.

Jednak najbardziej wzruszyła mnie więź jaka powstała pomiędzy chłopcami. Oczywiście na początku się nienawidzili, ale z czasem zaczęli się dogadywać, pomagać sobie i dawać prezenty. Dzięki Jensonowi Georgie otworzył się na świat, bawił się jak każdy normalny chłopiec i to było piękne.

Pod koniec autentycznie się wzruszyłam i nie wiem, jak nie można w tym jednym momencie nie uronić łezki.
Polecam!!!

Kolejna książka Casey Watson i kolejny zachwyt. "Milczenie chłopców" jest jak dla mnie zaraz po "Chłopcu, którego nikt nie kochał" ulubioną częścią tej serii.

Historia opowiada o dwóch chłopcach, którzy przybyli pod dach Casey, o Jensonie chłopcu, którego mama zostawiła samego z siostrą na pastwę losu i o Georgiem chłopcu z poważnym autyzmem, który nie ma rodziców. Od...