Przypadki kopiowania starych morderstw są na tyle zaskakujące na polskiej scenie kryminalnej, że od razu stawiają na nogi całą wierchuszkę. Od Katowic, przez Kraków i Warszawę, pewien socjopata dociera na Wybrzeże. Niby nic nadzwyczajnego, gdyby nie listy wysyłane do policji, prowokująco zapowiadające następne kroki. Urlopy zostają cofnięte, tworzy się specjalne grupy, które mają analizować osobowość mordercy, na plaże wkraczają nawet komendanci. Jarosław Pater (w tej książce o wiele bardziej interesująca postać niż w Alei) musi wziąć się za bary nie tylko z tajemniczym Naśladowcą, ale również z własną przeszłością, ale również teraźniejszością. Jego życie prywatne jest na najlepszej drodze by się wyjść na prostą, ale demony starych, nierozwiązanych spraw zaczynają wchodzić w drodze naszemu staremu wyjadaczowi. Emocje i frustracje zaczynają brać górę nad chłodnym rozumowaniem, a wszystko jest stawiane na jedną kartę. W końcu nasz bohater to doświadczony hazardzista. Ta opowieść wypada zdecydowanie lepiej niż wcześniejszy efekt współpracy na linii Krajewski-Czubaj. Nowe poszlaki nie są efektami nagłych przebłysków, tylko raczej wychodzą, wyłaniaj się z kolejnych poszlak i dowodów. Czyta się szybko, przez co można przymknąć oko na pewne nieścisłości i naciągnięcia, które już nie bolą tak, jak we wcześniejszej części. Ciekawe, czy autorzy spotkają się jeszcze raz, by stworzyć dalszy ciąg rozterek policjanta na krawędzi emerytury.

Przypadki kopiowania starych morderstw są na tyle zaskakujące na polskiej scenie kryminalnej, że od razu stawiają na nogi całą wierchuszkę. Od Katowic, przez Kraków i Warszawę, pewien socjopata dociera na Wybrzeże. Niby nic nadzwyczajnego, gdyby nie listy wysyłane do policji, prowokująco zapowiadające następne kroki. Urlopy zostają cofnięte, tworzy się specjalne grupy,...