Szału nie było. Moje pierwsze spotkanie z prozą Kisielewskiego i ani język, ani konstrukcja tej mini powieści mnie nie porwała. 1976, były żołnierz AK (kontrwywiad) wraca do Polski (po 30 latach spędzonych w Meksyku i USA),z dość enigmatycznym "zadaniem" rozpoznania autonomii LWP wobec Rosjan. Niby forma thrillera, ale Kisielewski chciał przede wszystkim spojrzeć na PRL oczami z zewnątrz, opowiedzieć o absurdach ustroju, różnych trajektoriach mentalnych byłych AK-owców (od symbiozy z systemem, po szaleństwo),pokazać Warszawę. Te warszawskie drobiazgi są tu najciekawsze, poza tym pewnie nic nie zapamiętam. Parę udanych zdań, poza tym językowo jakoś zaskakująco nieporadnie. Wklejam te lepsze momenty:

"(...) wyszli na Marszałkowską, przed hotel, i gdy zapalono neony. Powściągliwe, socjalistyczne, ale Dolenc je lubi, bo są odmienne i właściwie bezinteresowne, u przecież żadnej reklamy nie potrzeba - wystarczyło obejrzeć telewizję, gdzie długie minuty nic się nie dzieje, jest przerwa. Minuty w Stanach kosztowne, oceniane na setki tysięcy dolarów, po tej stronie świata płynęły sobie niespiesznie(...)"

"Trzeba odgonić tamte myśli, zaczyna się dzień inny, trzeba mieć wolną głowę. Mariola mu nie ucieknie, ma ją w sobie, poza myślami."

"Dolenc w ogóle myśli po polsku, a gdy zaczyna mówić po angielsku, jest to niejako realizowanie pewnej postawy oficjalnej, sztucznej - nawet gdy rozmawiał z Dianą - stąd może ich związek był w gruncie rzeczy nieprawdziwy, wysilony: choć przecież ją kochał, to zawsze bał się, że mu to w mowie nie wychodzi, a wobec tego diabli wiedzą, co w ogóle wychodzi, jak on właściwie w jej oczach wygląda? To już z meksykańskimi dziewczynami lepiej się dogadywał, hiszpański był jakiś bliższy, może brzmieniowo. Ale dotąd myśli po polsku, to oczywiste, co prawda, czy robi się to na pewno jakimś językiem?"

(ojciec) "Chorował na astmę, potem na serce, niby jeszcze wędrował po świecie, a już go nie było - przypadkowy ziemski spacerowicz, wytrącony z istnienia."

"Z kolei nowa dziwaczna faza nadziei: dwa miesiące Powstania - oswobodzona ulica Marszałkowska, gdzie wychodziło kilkadziesiąt pism różnych kierunków, gdzie działało wolne radio! I żałosny, trupi koniec: milionowe miasto, z którego wypędzono wszystkich ludzi, chyba jedyny wypadek w dziejach świata. Przewidział to warszawski literat, gdy w przedwojennej powieści <<Torpeda czasu>> opisał scenę, jak o na bezludnym rogu Nowego Światu i Alej Jerozolimskich spragniony towarzystwa człowiek woła: <<Hej, jest tam kto?>> i tyko echo własnego głosu mu odpowiada."

Szału nie było. Moje pierwsze spotkanie z prozą Kisielewskiego i ani język, ani konstrukcja tej mini powieści mnie nie porwała. 1976, były żołnierz AK (kontrwywiad) wraca do Polski (po 30 latach spędzonych w Meksyku i USA),z dość enigmatycznym "zadaniem" rozpoznania autonomii LWP wobec Rosjan. Niby forma thrillera, ale Kisielewski chciał przede wszystkim spojrzeć na PRL...

"Warszawa - jeden z mniej znanych punktów globu, choć niby stolica i to milionowa. Dolenc zawsze, od najwcześniejszej młodości, lubił dużo i prędko chodzić po swoim mieście. Nie rozglądając się za bardzo - właśnie na pamięć. Warszawa specjalnie się nadaje do takich wędrówek: w miastach zachodnich ogromnie jest gęsto, absorbująco, reklamy, sygnały, neony, lokaliki, wszystko to na wierzchu, to rozprasza i wciąga, choć bezprzedmiotowo. A tu właśnie nie, suche, dalekie perspektywy, zachęcające do marszu, do połykania kilometrów".

Książka Kisielewskiego ukazuje komunistyczną Warszawę z perspektywy bohatera, który po 25 latach emigracji w Meksyku i Stanach przyjeżdża odwiedzić ojczyznę.
Nic na to w powieści nie wskazuje, ale historia okazuje się być romansem szpiegowskim. Utkana bardzo skrupulatnie, tak jak i opisy powojennej Warszawy. Nie obyło się bez porównań Polski komunistycznej do USA.
Dobre, klarowne ukazanie ówczesnej sytuacji społecznej, ekonomicznej oraz oczywiście politycznej.

"Warszawa - jeden z mniej znanych punktów globu, choć niby stolica i to milionowa. Dolenc zawsze, od najwcześniejszej młodości, lubił dużo i prędko chodzić po swoim mieście. Nie rozglądając się za bardzo - właśnie na pamięć. Warszawa specjalnie się nadaje do takich wędrówek: w miastach zachodnich ogromnie jest gęsto, absorbująco, reklamy, sygnały, neony, lokaliki, wszystko...

Polak mieszkający w Ameryce po 30 latach odwiedza Warszawę, ale to już nie to samo miasto. Nie znajduje wspólnego języka z kolegami z Powstania i konspiracji , których zmienił komunizm. Wplątuje się w idiotyczny romans z córką generała i zostaje osaczony przez wszystkie możliwe służby mundurowe i dyplomatyczne. W książce czuje się atmosferę PRL-u , zniewolenie i zachwyt Ameryką . Ten aspekt powieści pewnie zupełnie nie pojęty dla młodego pokolenia.

Polak mieszkający w Ameryce po 30 latach odwiedza Warszawę, ale to już nie to samo miasto. Nie znajduje wspólnego języka z kolegami z Powstania i konspiracji , których zmienił komunizm. Wplątuje się w idiotyczny romans z córką generała i zostaje osaczony przez wszystkie możliwe służby mundurowe i dyplomatyczne. W książce czuje się atmosferę PRL-u , zniewolenie i zachwyt...

Opis Warszawy zdumiewa skrupulatnością.

Opis Warszawy zdumiewa skrupulatnością.

wypożyczone z ciekawości, bardzo dobrze się czytało.

wypożyczone z ciekawości, bardzo dobrze się czytało.

Niestety książka mocno przeciętna. Dość słaba językowa, nie ratuje jest również obraz Warszawy i jej zmian w latach powojennych.

Niestety książka mocno przeciętna. Dość słaba językowa, nie ratuje jest również obraz Warszawy i jej zmian w latach powojennych.