Książkę tę polegam każdemu, poza dziećmi (przynajmniej tą młodszą częścią), bo jest kilka scen, gdzie zabijani są ludzie czy ćwiartowane smoki. Ale chyba najbardziej spodoba się osobom w wieku gimnazjum. Plusem jest ogromna ilość obrazków rysowanych ołówkiem. Osobiście lektura wydawała mi się lepsza niż "Niekończąca się opowieść", do której bardzo jest podobna, jak również do Harrego Pottera, lecz zasadniczą różnicą jest to, że patrzymy na Bezkresję, świat z powieści, oczami magicznych zwierząt. Niemniej tekst czyta się równie ciekawie, jakby chodziło o ludzi, bo zwierzaki przeżywają identyczne problemy i mają identyczne rozterki, co ich opiekunowie. Dominującym motywem powieści jest podróż przez magiczną krainę i przeżywanie wielu ciekawych przygód. Językowo nie jest źle, chociaż zdarzają się potknięcia jak mocne łopatologie, komiczne podmioty czy niepanowanie autorów nad tekstem, np. przy nazywaniu przez narratora zwierzaka królikiem, a potem to zwierzę w dialogu podkreśla, że jest zającem. Niemniej czyta się doskonale. Poza pierwszymi 50 stronami, nieco nudnymi, reszta jest świetna i nie można się od książki oderwać, która cechuje się spójnością, a każde drobne wydarzenie nie jest opisywane dla ozdoby, ale by miało związek z fabułą.

Książkę tę polegam każdemu, poza dziećmi (przynajmniej tą młodszą częścią), bo jest kilka scen, gdzie zabijani są ludzie czy ćwiartowane smoki. Ale chyba najbardziej spodoba się osobom w wieku gimnazjum. Plusem jest ogromna ilość obrazków rysowanych ołówkiem. Osobiście lektura wydawała mi się lepsza niż "Niekończąca się opowieść", do której bardzo jest podobna, jak również...