Klasyką gatunku książek o tej tematyce (a zatem portretu wysokich rangą nazistów, którzy brali udział w masowych mordach Żydów) są "Rozmowy z katem". Wydaje mi się jednak, że książka "W stronę ciemności" bije Moczarskiego na głowę. To wstrząsający zapis rozmów dziennikarki i byłego komendanta obozu w Treblince. Stangl opowiada o sobie i choć podejmuje wszelkie wysiłki, by opisać sytuacje z czasów Holocaustu tak, jakby to nie on decydował, bądź nie do końca był świadom tego, co się dzieje, to siłą rzeczy czytelnik dostrzega jego prawdziwe oblicze. Rozmowa jest niezwykła - Stangl w przeciwieństwie do Jurgena Stroopa z "Rozmów z katem" wydaje się człowiekiem inteligentnym, kulturalnym, można powiedzieć światłym. Tym bardziej zaskakuje jego "kariera".

Wielkim plusem tej książki jest również wątek poboczny, którego dotknęła autorka i któremu poświęciła sporo miejsca - mianowicie udział Kościoła w wydarzeniach związanych z II Wojną Światową i Holocaustem. "Udział" wydaje się być właśnie lepszym słowem, niż "bierność". Autorka opisuje konkretne przypadki, w których wysocy duchowni pomagali zbrodniarzom nazistowskim w ucieczce po przegranej wojnie. Przytoczone przez nią fakty wstrząsają niemniej, niż rozmowa ze Stanglem.

Książkę potwornie trudno zdobyć, jednak warto o nią zawalczyć, gdyż jest jedyna w swoim rodzaju.

Klasyką gatunku książek o tej tematyce (a zatem portretu wysokich rangą nazistów, którzy brali udział w masowych mordach Żydów) są "Rozmowy z katem". Wydaje mi się jednak, że książka "W stronę ciemności" bije Moczarskiego na głowę. To wstrząsający zapis rozmów dziennikarki i byłego komendanta obozu w Treblince. Stangl opowiada o sobie i choć podejmuje wszelkie wysiłki, by...