"Gdzież są twoje szklane domy?"
Czyli wyobrażenie Polski, która pozostanie już tylko w umyśle nieboszczyka ojca i młodego Cezarego Baryka.

Młody Czaruś, rozpieszczany od dzieciństwa, pewnego dnia staje z rzeczywistością wojenną. Ojciec opuszcza dom, a on sam z matką musi sobie poradzić. Jednakże pewnego dnia i jego rodzicielka umiera, a on pogrąża się w nudzie i miota się po Baku jak duch. Aż w końcu inny duch - jego ojciec - go dosięga. Razem wybierają się w długą podróż, którą przetrwa tylko jeden z nich. A tam Warszawa otworzy przed nim swoje drzwi, lecz również troszkę go zawiedzie. Kolejne losy w wojsku i z kompanem bojowym na wsi będą już o wiele ciekawsze i niespodziewane.

"Osaczyły go teraz te trzy kobiety, niczym trzy jędze. Spotkał je tutaj nie wiedząc, że je spotka, i wszystkie trzy skrzywdziło chamsku. Dla jednej stał się porte-malheur, dla drugiej inspiracją do zbrodni, a trzecią pobił."

Wiadomo, to Żeromski - dlatego na pewno doszukacie się w tej książce wiele wizji, motywów literackich czy problemów społecznych, ale akurat po to możecie spojrzeć w streszczenie. Według mnie jest to zmiana na lepsze w twórczości autora po nudnych "Ludziach bezdomnych". Lektura, która wciągała i ciekawiła. Jedynie pod koniec troszkę zepsuł sprawę, niemniej jednak uważam ją za pozycję udaną.

"Gdzież są twoje szklane domy?"
Czyli wyobrażenie Polski, która pozostanie już tylko w umyśle nieboszczyka ojca i młodego Cezarego Baryka.

Młody Czaruś, rozpieszczany od dzieciństwa, pewnego dnia staje z rzeczywistością wojenną. Ojciec opuszcza dom, a on sam z matką musi sobie poradzić. Jednakże pewnego dnia i jego rodzicielka umiera, a on pogrąża się w nudzie i miota się...