Autor ciekawy, bo to w Anglii urodzony z matki Polki cypryjski Grek. Pisze po grecku, ale myśli zapewne jeśli nie w kilku językach, to na pewno w kilku kulturach. Jego teksty nie są osadzone etnicznie, zdają się zrozumiałe dla każdego Europejczyka, może nawet nie tylko Europejczyka.
Widać w opiniach zarzut wobec tej poezji, zarzut prostoty, zarzut niepoetyczności, zarzut, że to bliskie nieporadnym próbom pisarskim nastolatków. Nie zgadzam się z tym. Część tekstów Zemenidisa jest prosta, zrozumiała dla każdego, właściwie pozbawiona metafor (jak w niektórych utworach Szymborskiej),ale wydaje się to świadomym zabiegiem autora, który chce krzyczeć wprost o tym, co go na świecie śmieszy, tumani i przestrasza. Bo to autor społeczny, to literacki obrońca ludzkości, planety, społeczeństwa, kultury. Żadnych tu malinowych chruśniaków nie znajdziemy, za to
"nie będziemy rozmawiać
więcej o modzie
ale
o rzeczywistości."

Osobiste też tu jest, pełne goryczy, nawet rezygnacji.
"Wyobraziłeś sobie
że ludzie
kochają
się nawzajem?"
Imagine Lennona a rebours...

I przez cały tom przebija nadzieja, dziś dość modna w modnym świecie, ale tu przeżywana naprawdę, z trzewi - nadzieja, że uratuje nas zwykłe przeżywanie świata. To może banalne, ale nie w tej poezji. Tu jest boleśnie prawdziwe.
"Otwórz
swoje oczy.
...
Otwórz
swoje serce.
...
Otwórz
swoje ręce
i dotknij mnie."

Autor ciekawy, bo to w Anglii urodzony z matki Polki cypryjski Grek. Pisze po grecku, ale myśli zapewne jeśli nie w kilku językach, to na pewno w kilku kulturach. Jego teksty nie są osadzone etnicznie, zdają się zrozumiałe dla każdego Europejczyka, może nawet nie tylko Europejczyka.
Widać w opiniach zarzut wobec tej poezji, zarzut prostoty, zarzut niepoetyczności, zarzut,...

Wiersze Zemenidisa są pełne życia, zmysłowości i optymizmu. Czytając je odnosi się wrażenie, że jesteśmy gdzieś w cypryjskiej knajpce w leniwy dzień, w miejscu, gdzie nie ma tłumu turystów, a właściciel lokalu dosiada się do nas i opowiada rozmaite historie ze swojego życia, zakładając, że słuchacz jest człowiekiem otwartym, bez skrępowania dzieli się z nim anegdotami i pikantnymi opowiastkami z życia miasteczka. Pomimo tej lekkości opowieści, poeta przemyca między linijki wierszy głęboką filozofię afirmacji życia i dobra.

Wiersze Zemenidisa są pełne życia, zmysłowości i optymizmu. Czytając je odnosi się wrażenie, że jesteśmy gdzieś w cypryjskiej knajpce w leniwy dzień, w miejscu, gdzie nie ma tłumu turystów, a właściciel lokalu dosiada się do nas i opowiada rozmaite historie ze swojego życia, zakładając, że słuchacz jest człowiekiem otwartym, bez skrępowania dzieli się z nim anegdotami i...

Dwa powody, dla których nie wyrzuciłem tego tomiku po zapoznaniu się z nim. Jeden - to finalista ufundowanej przez Gdańsk i przyznawanej co dwa lata nagrody literackiej Europejski Poeta Wolności. Drugi - bo książka jest dobrze wydana, jak wszystkie z tej serii.

Pisze Zemenidis: "potrzebuję / dwóch / do dwóch i pół / minuty / żeby napisać / jeden wiersz".

Taka to właśnie poezja. Na wers składają się jeden, dwa, rzadziej trzy czy cztery wyrazy (w tym obowiązkowo przyimek lub spójnik). Niemal sto stron, chyba 45 tekstów, żadnego nie zaznaczyłem (poza fragmentem przytoczonym). Nie dość że nieistotne, to jeszcze przypomina mamrotanie raperów samozwańczo tytułujących się "artystami".

Dwa powody, dla których nie wyrzuciłem tego tomiku po zapoznaniu się z nim. Jeden - to finalista ufundowanej przez Gdańsk i przyznawanej co dwa lata nagrody literackiej Europejski Poeta Wolności. Drugi - bo książka jest dobrze wydana, jak wszystkie z tej serii.

Pisze Zemenidis: "potrzebuję / dwóch / do dwóch i pół / minuty / żeby napisać / jeden wiersz".

Taka to właśnie...

http://dajprzeczytac.blogspot.com/2015/03/najwieksze-sposrod-trzech-andros.html

http://dajprzeczytac.blogspot.com/2015/03/najwieksze-sposrod-trzech-andros.html