Chyba najbardziej spodobała mi się w „Bajkach” Wilde’a melancholijna atmosfera połączona z dobrocią, szlachetnością bohaterów. Dobro nie zawsze wygrywa czy żyje długo, a jednak ma się wrażenie że już w samej próbie uczynienia dobra jest triumf. W pewnym sensie można powiedzieć o próbie pokazania też natury świata, która nie zawsze jest dobra. Sami bohaterowie też zresztą nie zawsze są dobrzy. Niektórzy zaczynają jako złe albo nieświadome postacie, by przekształcić się w lepsze, inni próbują stać się lepsi, ale ostatecznie się zniechęcają (student w „Słowiku i róży”). Zresztą, mam wrażenie że u Wilde’a jest więcej niż tylko podział świata i ludzi na „złych” i „dobrych”, jest u niego świadomość świata, świadomość cierpienia i to ona zmienia ludzi.

Zdumiał i zachwycił mnie „Rybak i jego dusza”, gdzie samo pojęcie duszy, której wartość z reguły jest niekwestionowana, tutaj na początku jest kwestionowana przez głównego bohatera jako coś, co do niczego mu się nie przydaje. Pokazanie konsekwencji „użycia” duszy bez serca przemówiło do mnie. I ponownie, tutaj jest obecny triumf postaci po śmierci – jednak nie bez cienia melancholii. Zdumiewające jest jak różnego rodzaju tradycje i konwencje są połączone w tej historii, a nawet czarownica może okazać się zakochana i nie chcieć zguby ukochanego. To daje naprawdę inny wgląd, zdaje się że mimo bajkowości w bajkach Wilde’a jest element skomplikowania świata, przetarcia konwencji, gdzie nawet postaci tradycyjnie niebezpieczne lub wzgardzone mogą zyskać bardziej pozytywne oblicze.

Faktycznie nic dziwnego że dorośli wracają do bajek – to w nich znajduje się wzór, ideał tego jak powinno się postępować, coś za czym tak ciężko podążać jest w obecnym świecie.

Chyba najbardziej spodobała mi się w „Bajkach” Wilde’a melancholijna atmosfera połączona z dobrocią, szlachetnością bohaterów. Dobro nie zawsze wygrywa czy żyje długo, a jednak ma się wrażenie że już w samej próbie uczynienia dobra jest triumf. W pewnym sensie można powiedzieć o próbie pokazania też natury świata, która nie zawsze jest dobra. Sami bohaterowie też zresztą...