Z tego co słyszałam, wielu osobom nie podobało się zakończenie sagi o wiedźminie. Ja natomiast uważam, że jest ono w porządku. Podobało mi się, wzruszyło mnie, pozostawiło otwartą furtkę dla wyobraźni.

Bardzo dobrze czytało mi się ten tom od samego początku. Podobało mi się manewrowanie między czasami. Wydarzenia, które przytrafiły się Ciri, Geraltowi i reszcie, osobne perypetie Ciri, wspólna praca Nimue i Condwiramurs. Wiele rzeczy było opisanych nie po kolei, ale ostatecznie można było dojść do tego, jak sprawy wyglądały od początku do końca.
Podoba mi się też, że została opisana bitwa pod Brenną i to z różnych perspektyw. Dosyć chaotycznie, ale idealnie oddało to wojenny klimat. W końcu wojna to chaos. I, jak to u Sapkowskiego bywa, poznaliśmy przybliżoną datę i powód śmierci kilku bohaterów, jeszcze za ich życia. Frustruje mnie taki zabieg, ale za razem podoba mi się, że wiem chociaż co się z nimi stało.
Oczywiście śmierć poniosło paru bohaterów, których lubiłam. Dzięki temu uroniłam kilka łez w trakcie lektury i wzruszyłam się porządnie.

Cóż, został mi jeszcze Sezon burz do przeczytania. Niemniej moja przygoda z wiedźminem oficjalnie dobiegła końca. Wiem, że na pewno wrócę do tej serii, która stała się teraz jedną z moich ulubionych.

Z tego co słyszałam, wielu osobom nie podobało się zakończenie sagi o wiedźminie. Ja natomiast uważam, że jest ono w porządku. Podobało mi się, wzruszyło mnie, pozostawiło otwartą furtkę dla wyobraźni.

Bardzo dobrze czytało mi się ten tom od samego początku. Podobało mi się manewrowanie między czasami. Wydarzenia, które przytrafiły się Ciri, Geraltowi i reszcie, osobne...