Książka Pana Zięby zawiera absolutnie szokujące treści i podważa powszechnie uznane "prawdy" stając w poprzek konwencjonalnej medycynie rodem z Uniwersytetów Medycznych. Rzecz czyta się z wypiekami na twarzy i szeroko otwartymi ze zdumienia oczami. To bardzo dobrze. Mam nadzieję, że dzięki temu stanie się przysłowiowym "kijem wetkniętym w mrowisko" i sprowokuje do dyskusji. Autorowi nie można odmówić odwagi wyrażania swoich poglądów nie tylko w kwestiach merytorycznych, ale również przy opiniowaniu środowiska medycznego i przemysłu farmaceutycznego. Bogata bibliografia robi wrażenie (choć daty niektórych publikacji budzą mój niepokój). Na pewno warto poszukać więcej informacji na temat zagadnień, które porusza. Mam jednak poważne zastrzeżenia co do języka publikacji, który jest aż do przesady naszpikowany kolokwializmami i ładunkiem emocji, zupełnie nie na miejscu. Takim stylem pisania Autor "strzela sobie w kolano" odbierając sam sobie prawo do traktowania go poważnie jako partnera w dyskusji na skądinąd bardzo poważne tematy, które porusza. Jako czytelnik czułam się potraktowana jak bezmyślny idiota, któremu ktoś wykłada "kawę na ławę". Wątpię, żeby takim sposobem komunikacji udało się Panu Ziębie obudzić środowisko akademickie i lekarzy praktyków. A całkowity brak korekty i redakcji, przy drugim już wydaniu, to zwyczajnie brak szacunku dla czytelnika.

Książka Pana Zięby zawiera absolutnie szokujące treści i podważa powszechnie uznane "prawdy" stając w poprzek konwencjonalnej medycynie rodem z Uniwersytetów Medycznych. Rzecz czyta się z wypiekami na twarzy i szeroko otwartymi ze zdumienia oczami. To bardzo dobrze. Mam nadzieję, że dzięki temu stanie się przysłowiowym "kijem wetkniętym w mrowisko" i sprowokuje do dyskusji....