Gęste płatki śniegu omiatały samotną chatę. Senna obudziła się zmarznięta. Myśli kotłowały się w jej głowie. Nie wiedziała co się stało i jak tu trafiła. Tyle nie wiadomych, a odpowiedzi żadnych. Coś nie dawało jej spokoju, i nie chodziło tylko o jej położenie. Zdała sobie sprawę, że nie jest tu przypadkiem. Miała swoje tajemnice. Mimowolnie wzdrygnęła się. Płatki śniegu wciąż sypały zamieniając okolicę w jeden wielki biały całun.

I stało się. Tarryn Fisher totalnie skradła moje serce i nie dała mi się oderwać choć na chwilę od lektury. Już podczas czytania "Bad Mommy" wiedziałem, że mam do czynienia z pisarką w każdym calu. Przy "Ciemnej Stronie" dostałem potwierdzenie tej tezy i przy okazji momentalnie przepadłem na kartach tej książki. Tym razem autorka zabrała mnie w mroczne zakamarki ludzkiego umysłu, doskonale ukazując ludzka psychikę. Powieść trzymała mnie w napięciu do ostatniej strony, ostatniego zdania, ostatniego słowa i kropki na koniec. Tarryn Fisher ukazała mi całą naturę człowieka i wszystko co się do tego sprowadza. Wchłaniałem treść książki każdą cząsteczka duszy. Styl pisarki pochłania i działa na zmysły niczym najlepszy afrodyzjak. Sama fabuła jest do tego po mistrzowsku poprowadzona, a pełnokrwiste postacie dopełniają to rewelacyjne dzieło.

Każdy ma w sobie ciemną stronę. I to zdaję się być główną myślą powieści. Ale jest to tylko część tego co przygotowała Fisher. Wydarzenia tu opisywane mocno oddziałują na wyobraźnie, a emocje wylewają się strumieniami. Każde zdanie ma swój sens i obrazuje sytuacje w której znalazła się główna bohaterka. Napisać, że jest to thriller psychologiczny to za mało. Wszystko tu łączy się ze sobą tworząc istną mozaikę ludzkiej duszy, często pełną bólu. Nie dało się odkładać tej książki na długo, bo najnormalniej rzecz ujmując na to nie pozwalała. Mógłbym jeszcze długo tu wychwalać i zachwalać, ale najlepiej będzie jak sami sięgnięcie po tę pozycje i przekonacie się co mam na myśli. Każdy ma w sobie ciemną stronę, ale od nas samych zależy czy wyjdzie ona na powierzchnię i czy to zaakceptujemy.

Gęste płatki śniegu omiatały samotną chatę. Senna obudziła się zmarznięta. Myśli kotłowały się w jej głowie. Nie wiedziała co się stało i jak tu trafiła. Tyle nie wiadomych, a odpowiedzi żadnych. Coś nie dawało jej spokoju, i nie chodziło tylko o jej położenie. Zdała sobie sprawę, że nie jest tu przypadkiem. Miała swoje tajemnice. Mimowolnie wzdrygnęła się. Płatki śniegu...