Właściwie wcale nie przeczytałem tej „książki”. Jeśli to coś w ogóle można nazwać książką. Podobno jest to światowy bestseller. Czemu okropnie się dziwię. Jak takie coś może zostać bestsellerem?! Te niby zmienianie destrukcji w kreację to nic innego niż niszczenie tego dziennika! Bo powiedzcie mi czy specjalne zalewanie kawą stron, branie dziennika pod prysznic, a nawet gorsze rzeczy typu plucie na stronę itp. To nic innego jak marnowanie pieniędzy i papieru! Choć dzisiejszej młodzieży, a nawet dzieciom podoba się niszczenie tego dziennika, a to z kolei uczy ich nieszanowania książek. Tak poza tym nakład egzemplarzy to prawie 2 mln! Ile drzew musiało się wyciąć żeby później niszczyć te kartki. Myślę, że lepiej przeznaczyć te pieniądze na coś innego. Lepiej (jak to zauważyli niektórzy użytkownicy Lubimy Czytać) kupić sobie jakiś zeszyt albo notatnik i samemu zrobić w nim coś kreatywnego, a nie kupować książkę prawie za 30 zł. Jestem bardzo rozczarowany tą książką, a także faktem, że coś takiego lubią inni ludzie. Ideą tego dziennika rzekomo jest jego „kreatywne” zniszczenie, pobrudzenie, postarzenie. Proszę was. Takie coś? Albo autorka zrobiła to dla kasy, albo ja źle to interpretuję? Sprawdźcie sami. Albo może lepiej nie...

Właściwie wcale nie przeczytałem tej „książki”. Jeśli to coś w ogóle można nazwać książką. Podobno jest to światowy bestseller. Czemu okropnie się dziwię. Jak takie coś może zostać bestsellerem?! Te niby zmienianie destrukcji w kreację to nic innego niż niszczenie tego dziennika! Bo powiedzcie mi czy specjalne zalewanie kawą stron, branie dziennika pod prysznic, a nawet...