Nietrudno ulec potędze konsumpcjonizmu, pogoni za materialnością, dążeniu do perfekcji. Równie łatwo jest zagubić się w tym, czego sami oczekujemy od siebie, w tym, jak chcemy, by widział nas świat. Czasem, by to zmienić, musimy przeprowadzić psychiczno-duchową rewolucję, a to nigdy nie przychodzi bez wyrzeczeń.

Teodor to młody człowiek sukcesu, prezes świetnie prosperującej firmy, spełniony w prawie każdej płaszczyźnie życia. Jednak to tylko pozory, wewnętrznie jest już zmęczony powierzchownością takiej egzystencji i brakiem prawdziwych uczuć. Oderwany od najbliższej rodziny, bez kogoś, na kim mógłby się wesprzeć, pogrąża się w marazmie i przygnębieniu. Jeden impuls wystarcza, by to zmienić – niespodziewana podróż do Indii i spotkanie Amiry sprawia, że zaczyna oczekiwać od życia czegoś więcej. Gdy jakiś czas później cała jego misternie budowana, niemalże idealna bajka rozpada się niczym domek z kart, postanawia w końcu zacząć żyć dla siebie i stawia wszystko na jedną kartę - bilet do Bombaju.

Równie ważne, co życiowa przemiana Teodora, są w tej powieści Indie. Już od pierwszych stron można poczuć ducha tego kraju, gwar ulic, intensywne zapachy przypraw oraz feerię barwnych strojów Hindusów. Jednak najważniejsze jest chyba przedstawienie stylu życia mieszkańców Indii, całkowicie odmiennego od naszego, nastawionego na dokonywanie czegoś, na planowanie zamiast przeżywania i cieszenia się życiem tu i teraz. Dla typowych wychowanków europejskiej kultury poznanie czegoś tak odmiennego musi być szokiem, a podążenie taką, a nie inną życiową ścieżką, na pierwszy rzut oka może wydawać się niewykonalne. Jednak nawet afirmacji chwili można się nauczyć, wystarczy nieco zwolnić, zatrzymać się, zacząć cieszyć się tym, co mamy i realizować własne marzenia, pilnując, by naprawdę były nasze, a nie stanowiły projekcji cudzych oczekiwań.

Lektura upłynęła mi bardzo przyjemnie. Książa wzruszyła, nieco zaskoczyła i chociaż jej podstawowe przesłanie niekoniecznie było skierowane do mnie, doceniam je, gdyż taki właśnie styl życia towarzyszy mi od dawna. Oczarowały mnie indyjskie pejzaże, bogaty koloryt tego niesamowitego kraju i skonfrontowanie go z polską codziennością. Książa zmusza do refleksji nad samym sobą, do przemeblowania swoich wartości i zastanowienia się, na ile są one ważne.

Zdecydowanie polecam tę powieść każdemu, kto chociaż raz zaczął rozmyślać nad tym dokąd zmierza. Być może dzięki lekturze znajdzie w sobie impuls, by zmienić na lepsze swą prozaiczną egzystencję. Każdy zainteresowany kulturą Indii również powinien umieścić tę książkę na półce „chcę przeczytać”.

Barbara Sulkowska