Historia tragicznej, pełnej namiętności, zakazanej miłości, której kres położył ostracyzm towarzyski, sztywne konwenanse, niezrozumienie i niesamowita samotność, na którą wszyscy wokół skazali główną bohaterkę. Czy słusznie? Chciała przecież tylko kochać i być kochaną. Czy to naprawdę taka zbrodnia? Tołstoj w swojej zdecydowanie najlepszej, mistrzowskiej formie.

Tego typu historie chyba po prostu muszą kończyć się źle. Jednak zanim dotrzemy do ostatniej strony i poznamy tragiczny finał miłości dwojga kochanków, możemy po raz kolejny stać się częścią świata, który dawno przeminął, a mimo to wciąż fascynuje. Tołstoj jest niedoścignionym mistrzem w przedstawianiu życia i codzienności rosyjskiej arystokracji, targanej intrygami, chodzącej na wystawne bale, żyjącej w ryzach niepojętych w dzisiejszych czasach, sztywnych konwenansów. Barwny, wystawny styl życia, świat wzajemnych zależności, zepsucia, władzy, bogactwa - oto czym była rzeczywistość carskich elit. Wszystko to godne potępienia (głównie przez marnotrawstwo, nieprzyzwoitość, degrengoladę i amoralność, przez społeczne niesprawiedliwości i karykaturalną wręcz przepaść w poziomach życia warstw społecznych, do którego doprowadziła taka a nie inna struktura społeczna), a jednocześnie... fascynujące.

Przyznam, że nie spodziewałem się po Tołstoju, że tak pięknie będzie pisał o miłości, pożądaniu, namiętności i tęsknocie. Nie byłem też przygotowany na tak realistyczne odmalowanie wszystkich targających Anną emocji i ich tragicznych skutków. Zaryzykuję stwierdzenie, że Anną to jedna z najlepszych, najpełniejszych i najbogatszych emocjonalnie bohaterek, jakie wyszły spod pióra Tołstoja. Z pewnością znajdą się tacy, którzy się z tym nie zgodzą, jednak dla mnie Karenina jest jedną z najlepszych kobiecych postaci w dorobku Tołstoja. A do tego z całą pewnością jest jedną z bohaterek najbardziej tragicznych.

"Anna Karenina" chwyta za serce. I dosyć długo nie puszcza. Warto poznać tę historię, bo niewiele jest wartościowych historii o miłości tak bardzo trzymających w napięciu i kończących się tak smutno. Gorąco polecam.

Historia tragicznej, pełnej namiętności, zakazanej miłości, której kres położył ostracyzm towarzyski, sztywne konwenanse, niezrozumienie i niesamowita samotność, na którą wszyscy wokół skazali główną bohaterkę. Czy słusznie? Chciała przecież tylko kochać i być kochaną. Czy to naprawdę taka zbrodnia? Tołstoj w swojej zdecydowanie najlepszej, mistrzowskiej formie.

Tego typu...