Słomkowi piraci opuszczają wyspę gigantów i ruszają w morze ku wyspie Alabasta. W trakcie drogi okazuje się jednak, że Nami jest bardzo chora. Czy na kolejnej wyspie zdołają znaleźć lekarza na czas?

Słomkowi piraci opuszczają wyspę gigantów i ruszają w morze ku wyspie Alabasta. W trakcie drogi okazuje się jednak, że Nami jest bardzo chora. Czy na kolejnej wyspie zdołają znaleźć lekarza na czas?

Myślałam, że Crocodile da się nabrać, a tu nieee.

Myślałam, że Crocodile da się nabrać, a tu nieee.

Poprzedni tom sugerował koniec przygód na wyspie olbrzymów. Jednakże równocześnie też bardzo podkreślano konieczność rocznego pobytu na tej wyspie. Czy w miarę sprawnie z tego wybrnięto?

Bohaterom po licznych tarapatach udaje się ruszyć w dalszą drogę. Jednakże w trakcie podróży Nami zapada na nieznaną chorobę. Zatrzymują się więc na najbliższej wyspie, ale tam jedyną lekarką jest starsza osoba mieszkająca na wysokiej górze.

Mam mieszane uczucia co do zakończenia wątku wyspy olbrzymów. Zdecydowanie za dużo jest tu rozwiązań w stylu deus ex machiny. Z drugiej jednak strony zapowiedziane jest tu nowe poważne zagrożenie, które jednak trochę zostaje tu zbanalizowane.

Przygody na nowej wyspie początkowo zapowiadały wielką wyprawę. Bohaterowie muszą w zupełnie nowych warunkach mierzyć się z dosyć niepozornymi przeciwnikami. Podobał mi się ten pomysł i liczyłem, że będzie tego więcej. Jednakże dosyć szybko okazuje się, że tak naprawdę wątek wyprawy to jedynie zmyłka, a fabuła pójdzie mniej więcej w podobnym kierunku jak zawsze.

Warto wspomnieć, że ten tom kontynuuje poboczną historię „Taneczny raj Jango”. Jak na razie tytułowy bohater głównie ucieka, ale pojawia się tu parę interesujących motywów, które może zostaną jeszcze później rozwinięte.

Pod względem graficznym podobała mi się nowa śnieżna wyspa. Architektura przywodzi na myśl motywy niczym z syberyjskich pustkowi. Z kolei fauna jest dosyć pomysłowa.
Na końcu tomu zaprezentowane są prace „Morski przewodnik”. Tym razem jest trochę mniej pomysłowo niż zazwyczaj, czegoś zabrakło.

Ogólnie jest to bardzo typowy przedstawiciel tej serii. Przez to podąża znanymi schematami, które do niektórych mogą przemawiać, ale mnie już trochę nużą.

Poprzedni tom sugerował koniec przygód na wyspie olbrzymów. Jednakże równocześnie też bardzo podkreślano konieczność rocznego pobytu na tej wyspie. Czy w miarę sprawnie z tego wybrnięto?

Bohaterom po licznych tarapatach udaje się ruszyć w dalszą drogę. Jednakże w trakcie podróży Nami zapada na nieznaną chorobę. Zatrzymują się więc na najbliższej wyspie, ale tam jedyną...