Tym razem miałam mieszane uczucia.
Nie mogłam się odnaleźć w tej części. Bohaterowie niby ci sami, a jednak tak zmienieni. Ale patrząc po wydarzeniach - nie mogło być inaczej.

Tym razem miałam mieszane uczucia.
Nie mogłam się odnaleźć w tej części. Bohaterowie niby ci sami, a jednak tak zmienieni. Ale patrząc po wydarzeniach - nie mogło być inaczej.

Cóż, piszczałka ma pokonać Pana Ciemności? Trochę to naciągane, przynajmniej dla mnie. Moim zdaniem ta toranka, którą Lief przywiózł do pałacu wcale nie będzie jego żoną. Ja to czuję. Będzie nią Jasemine, chyba. Mam mnóstwo przeczuć i wybieram się na poszukiwania następnej części.

Cóż, piszczałka ma pokonać Pana Ciemności? Trochę to naciągane, przynajmniej dla mnie. Moim zdaniem ta toranka, którą Lief przywiózł do pałacu wcale nie będzie jego żoną. Ja to czuję. Będzie nią Jasemine, chyba. Mam mnóstwo przeczuć i wybieram się na poszukiwania następnej części.

Z tym tomem rozpoczyna się, że tak to ujmę "druga seria" o Deltorze. Władca Mroku został przegnany na Mroczne Ziemie, lecz ciągle snuje plany powrotu. Jedyną bronią zdolną go pokonać, jest pirrańska piszczałka, która dawno temu zaginęła. Czy Liefowi, Bardzie i Jasmine uda się ją odzyskać?

Z tym tomem rozpoczyna się, że tak to ujmę "druga seria" o Deltorze. Władca Mroku został przegnany na Mroczne Ziemie, lecz ciągle snuje plany powrotu. Jedyną bronią zdolną go pokonać, jest pirrańska piszczałka, która dawno temu zaginęła. Czy Liefowi, Bardzie i Jasmine uda się ją odzyskać?

Podoba mi się jak nowa fabuła jest połączona z takim samym zamysłem poprzednich części. Początek jest świetny, gdy powoli jesteśmy wprowadzani w pałacowe życie Liefa i jego przyjaciół. Troszkę nie przypadł mi do gustu nowy, drętwy charakter głównego bohatera, choć pod koniec książki się zrekompensował. Uwielbiam również, te wstawki z "Kronik Deltory", choć momentami ciężko się je czytało. Całokształt jest dobry, mimo, ze nic nie zdoła przebić wybitności tomu 8.

Podoba mi się jak nowa fabuła jest połączona z takim samym zamysłem poprzednich części. Początek jest świetny, gdy powoli jesteśmy wprowadzani w pałacowe życie Liefa i jego przyjaciół. Troszkę nie przypadł mi do gustu nowy, drętwy charakter głównego bohatera, choć pod koniec książki się zrekompensował. Uwielbiam również, te wstawki z "Kronik Deltory", choć momentami...

Dziś mam dla Was hity! Niedawno okazało się, że seria "Pas Deltory" doczekała się kontynuacji! Jestem tym faktem niezmiernie uradowana. Znów mogłam zatopić się w świat przygód Liefa, Bardy i Jasmine.

Dla przypomnienia, "Pas Deltory" to seria stworzona dla troszkę młodszej młodzieży przez Emily Rodda czyli Jennifer Rowe. Jest to "australijska odpowiedź" na Harrego Pottera, serię znaną na całym świecie. "Pas Deltory" przetłumaczony został na 29 języków a sprzedaż wynosi ponad 15 milionów egzemplarzy. W Polsce do tej pory ukazało się 10 części tej interesującej serii.

Władca Mroku przestał rządzić w Deltorze. Nie oznacza to jednak, że się z tym pogodził. Na Mrocznych Ziemiach niewolnikami jest wielu mieszkańców królestwa. Król Lief stara się wymyślić sposób na uratowanie ich. Pomocna w tym może okazać się Pirrańska Piszczałka. Tylko czy legenda o niej jest prawdziwa? Każda z trzech części piszczałki ukryta jest w innym miejscu. Trójka przyjaciół musi je odnaleźć, co wcale nie będzie takie łatwo. Muszą stawić czoło strasznym potworom. Najpierw będą jednak musieli pokonać przeszkody, które staną im na drodze m.in. gobliny, które Długowłosych nie traktują zbyt przyjaźnie i chcą ich złożyć w ofierze Mrokenowi czy larwy, które głównych bohaterów chcą zamknąć w trumnie z błota. Czu Bardzie, Liefowi i Jasmine uda się złożyć Pirrańską Piszczałkę w całość i uwolnić mieszkańców Deltory z Mrocznych Ziem? Co się stanie gdy do pałacu dotrze plotka, że młody król nie żyje? Czy Władca Mroku zaatakuje?

Emily Rodda zafundowała nam kolejne ciekawe przygody trójki przyjaciół. W pierwszych ośmiu tomach bohaterowie starali się złożyć Pas Deltory a teraz Pirrańską Piszczałkę. Mimo iż są to zupełnie odrębne historie to stanowią spójną całość. Cała seria trzyma bardzo wysoki poziom. Autorka zachowała swój bardzo przystępny styl pisania, dopasowany do wieku docelowej grupy odbiorców.

Z kolei jeśli chodzi o część zewnętrzną książek, to niewątpliwie tom 9 i 10 wyróżnia się od pozostałych. Na pewno ma to związek z tym o czym już pisałam, czyli o dwóch różnych historiach. Nawet w oryginalnym tytule mamy "Deltora Quest" dla pierwszych ośmiu części i "Deltora Quest 2" dla nowych. Okładki maja cudowną oprawę graficzną. Pomagają zwizualizować sobie jak wyglądają miejsca w których żyją stwory, bądź jak one same wyglądają. Dodatkowo jakość wykonania oceniam na 6, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę cenę książek.

Nowe przygody trójki śmiałków polecam szczególnie tym, którzy czytali poprzednie części. A zainteresowanych odsyłam do tomu pierwszego, żeby poznali całą historię.

Moja ocena: 6/6

Dziś mam dla Was hity! Niedawno okazało się, że seria "Pas Deltory" doczekała się kontynuacji! Jestem tym faktem niezmiernie uradowana. Znów mogłam zatopić się w świat przygód Liefa, Bardy i Jasmine.

Dla przypomnienia, "Pas Deltory" to seria stworzona dla troszkę młodszej młodzieży przez Emily Rodda czyli Jennifer Rowe. Jest to "australijska odpowiedź" na Harrego Pottera,...

W tym tomie miałam wrażenie , że poznaje nowego bohatera -Lief całkiem inny ,niż w poprzednich tomach..Nie podoba mi się ta zmiana.

W tym tomie miałam wrażenie , że poznaje nowego bohatera -Lief całkiem inny ,niż w poprzednich tomach..Nie podoba mi się ta zmiana.

Super ten Mroken,dobrze opisany.
A książka ? Dla mnie cudo.

Super ten Mroken,dobrze opisany.
A książka ? Dla mnie cudo.

Później okazało się, że to nie kontynuacja, ale jakby Pas Deltory 2.0. Mimo to, wciągnęła jak poprzednie części.

Później okazało się, że to nie kontynuacja, ale jakby Pas Deltory 2.0. Mimo to, wciągnęła jak poprzednie części.