Manga jest równie piękna, co i przerażająca. Do dnia, kiedy po nią sięgnęłam naprawdę nie sądziłam, że zwykłe rysunki mogą wywołać strach. A jednak mogą! W tomiku znajduje się mnóstwo drastycznych scen, śmieć i cierpienie są dosłownie wszędzie, więc do czytania zachęcam tylko ludzi o mocnych nerwach.
Bohaterem fabuły jest kilkuletni Gen. Prawie wszystko, co posiadał zniszczyła wojna, prawie wszyscy, których kochał uśmiercili Amerykanie - została jego matka, niedługo potem wydająca na świat dziewczynkę. Jednak wyczerpana ostatnimi wydarzeniami kobieta nie ma dla dziecka mleka; od trzech dni głodowała. Mały Gen wyrusza więc w poszukiwaniu żywności. Wędruje ulicami zbombardowanej miejscowości, pełnej konających ludzi. Jednym ruchem można im rozedrzeć skórę, połamać kości...Ruiny większych budynków zaadaptowano jako szpitale. Z braku lekarstw pomocy udziela się tylko tym, którzy mają szanse na przeżycie. Reszta umiera na zewnątrz.
O kresce nie potrafię powiedzieć w zasadzie nic, prócz tego, że jest stara i nie posiada wielu cech współczesnego japońskiego komiksu. Rysunki bardzo archaiczne, ale nie należy się dziwić, ponieważ autor tworzył je w latach siedemdziesiątych. Wtedy manga dopiero powstawała, w naszym kraju zaś nikt jej nie znał.
Napiszę kilka zdań o postaciach. Moim zdaniem są bardzo realistyczne: matka walcząca o przetrwanie, jej przyjaciółka, która w chwili przyjęcia pod dach obcych ludzi popadła w konflikt z rodzicami, małe dzieci, formujące się w gangi i razem poszukujące czegokolwiek, co by się nadawało do zjedzenia. Jedna rzecz mnie tylko zastanawia: jak kilkulatek mógł psychicznie wytrzymać te wszystkie okropieństwa? Wtedy nie istniała telewizja ani gry komputerowe - w związku z tym nie sądzę, aby był przyzwyczajony do widoku ginących na ulicach ludzi, cierpiących na chorobę popromienną, poparzonych, umierających z pragnienia i wycieńczenia. Być może na tym właśnie polega fenomen chłopca - żywy i w miarę zdrowy dotarł do zgliszczy domu, przynosząc matce wielki worek ryżu. Zakończenia zdradzać nie będę - Ci, którzy chcą niech sami przeczytają,.

Manga jest równie piękna, co i przerażająca. Do dnia, kiedy po nią sięgnęłam naprawdę nie sądziłam, że zwykłe rysunki mogą wywołać strach. A jednak mogą! W tomiku znajduje się mnóstwo drastycznych scen, śmieć i cierpienie są dosłownie wszędzie, więc do czytania zachęcam tylko ludzi o mocnych nerwach.
Bohaterem fabuły jest kilkuletni Gen. Prawie wszystko, co posiadał...