Z perspektywy gościa, który od zawsze odczuwał nutkę ekscytacji tematami więziennymi powiem, że książka jest dobra. Największą jej zaletą jest to, że rzetelnie i dogłębnie oddaje klimat zakładu karnego i zasad w nim rządzących. Wydaje mi się, że nic co przeczytałam i obejrzałam nie było tak kompleksowe i nie dawało tak całościowego poznania.
Autor - brazylijski lekarz więzienny przez lata pracujący na zaufanie osadzonych i funkcjonariuszy - niewątpliwie zdobył ogromną wiedzę i pisał o czymś na czym się znał. Ten wielki zasób wiedzy i zrozumienia wzbogacił książkę o jakąś prawdę, o istotę. Nie jest to gniot w stylu - ledwie liznąłem temat i już rwę się do pisania. Tu autor istotnie miał podstawy do napisania ciekawego dokumentu i przekazał czytelnikowi ogromną wiedzę.

Zabrakło mi jednak jakiegoś dreszczyku emocji, przyciągania do książki. Czytałam ją prawie miesiąc, nie dawała się pochłonąć na raz. Osobiście bez porównania ciężej było mi odstawić w trakcie lektury "12 x śmierć. Opowieść z Krainy Uśmiechu", czy "Mury Hebronu". "Ostatni krąg" jest lekturą bardziej rzetelną, szczegółową i prawdziwą niż te obie ww. książki więzienne razem wzięte, jednak zabrakło mi w pisarstwie brazylijskiego lekarza jakiegoś haczyka, który złowiłby czytelnika. "12 x śmierć" trzyma w napięciu, ponieważ jest zatrzymanie, proces, potem starania o uwolnienie, człowiek jest ciekawy jak się to wszystko skończy, ponadto autor tam żali się ze swoich problemów w więzieniu, czytelnik utożsamia się z pisarzem. "Mury" z kolei rażą obrzydliwością jak prądem w stężeniu jak w piorunie przez co przynajmniej nie są nudne (bo jak człowieka porazi piorun, to może skarżyć się na różne dolegliwości, ale nie na nudę). Tu natomiast - w "Ostatni kręgu" - mamy kilkadziesiąt całkowicie niezwiązanych ze sobą rozdziałów z różnymi historiami. Zabrakło jakiejś iskry, porażenia czytelnika owym prądem lub chociaż większej identyfikacji. Może gdyby książka była pisana w formie pamiętnika, opisane by były próby dotarcia do środowiska, zdobycia zaufania, utworzone by było jakieś napięcie albo chociaż moglibyśmy się utożsamiać z problemami lekarza. Ale nie, niczego tutaj takiego nie ma. Są suche fakty. Ciekawe ale takie nudnawe, zwłaszcza dla kogoś kto jaką taką wiedzę o świecie przestępczym ma.

Z perspektywy gościa, który od zawsze odczuwał nutkę ekscytacji tematami więziennymi powiem, że książka jest dobra. Największą jej zaletą jest to, że rzetelnie i dogłębnie oddaje klimat zakładu karnego i zasad w nim rządzących. Wydaje mi się, że nic co przeczytałam i obejrzałam nie było tak kompleksowe i nie dawało tak całościowego poznania.
Autor - brazylijski lekarz...