Zaczęłam czytać książkę zaraz po tym jak obejrzałam film w reż. P. Weira. Film z rolą Robina Williamsa urzekł mnie do głębi, dlatego tak zależało mi na przeczytaniu książki. Niestety, mocno się zawiodłam, ponieważ już po pierwszych stronach autorka zamiast pisać relacjonuje wydarzenia raczej sucho, a pierwsza lekcja z Keatingiem została zmodyfikowana, wręcz zdeformowana. Nie, Keating nie wszedł na stół kiedy mówił "O kapitanie mój, kapitanie". Nie. Wszedł na stół dopiero potem, kiedy chciał pokazać im inny sposób widzenia i postrzegania świata. Nie robił tego z brawury czy chęci zrobienia wrażenia na nowopoznanych uczniach, tylko aby nauczyć ich czegoś. Poza tym Keating jest nieśmiałym, nowym nauczycielem, a nie jakimś pewnym siebie zartownisiem, który patrzy w twarze chłopców i mówi "Hmm" (?!). Tak więc uważam, że autorka kompletnie niepotrzebnie, bez powodu i nieporadnie starała poprawić coś czego nie rozumiała w przekazie filmu. Dodatkowo tłumaczenia wierszy są godne politowania.

Zaczęłam czytać książkę zaraz po tym jak obejrzałam film w reż. P. Weira. Film z rolą Robina Williamsa urzekł mnie do głębi, dlatego tak zależało mi na przeczytaniu książki. Niestety, mocno się zawiodłam, ponieważ już po pierwszych stronach autorka zamiast pisać relacjonuje wydarzenia raczej sucho, a pierwsza lekcja z Keatingiem została zmodyfikowana, wręcz zdeformowana....