Poniższa recenzja znajduje się również na blogu www.nieksiazkowy.blogspot.com

„Hopeless” to powieść opowiadająca historię Sky właściwie dwutorowo. Pierwsza część książki skupia się przede wszystkim na wątku miłosnym. Bardzo schematycznym wątku miłosnym. Mamy Sky, główną bohaterkę, która na całe szczęście nie jest szarą myszką (choć raz!), oraz Holdera, czyli bad boya o złotym sercu. Ich relacja rozwija się w sposób szybki i niezwykle przewidywalny, naznaczona jest wyjątkowością i od samego początku wydaje się miłością na całe życie. Koleje ich wspólnych losów toczą się dawno przetartym szlakiem, sinusoidą składającą się ze wzlotów i upadków, bo po pierwszej fascynacji przychodzi czas na pierwszą kłótnię, a później na pierwsze pogodzenie się. Oboje są młodzi, bo uczęszczają do liceum (typowego okrutnego liceum w USA), ich związek pozwala zatem na odkrywanie dotąd nieznanych lądów, przynajmniej w przypadku Sky.

„Hopeless” nie na tym się jednak kończy. Owszem, miłość przewija się przez wszystkie strony, a uczucie łączące główną parę bohaterów rośnie w siłę, zmienia się w coś bardziej dojrzałego, stabilnego, w miłość dającą oparcie, stanowiącą ratunek. Co jednak w drugiej części powieści jest ważniejsze, to wątek rodziny, przeszłości i ludzkiej psychiki, wciąż do pewnego stopnia stanowiącej dla nas zagadkę. Colleen Hoover porusza tematy trudne, ale takie, które powinny przestać być tabu. Pokazuje nam bohaterkę postawioną pod ścianą, bohaterkę z życiem rozpadającym się w drobny mak. Zadaje czytelnikowi pytanie: co ty byś zrobił, gdyby przeszłość dogoniła teraźniejszość? Czy potrafiłbyś/a dokonać wyboru? Czy w takiej sytuacji w ogóle istnieje prawidłowy wybór? Pokazuje, że nieświadomość rzeczywiście może być błogosławieństwem, ale nie zawsze dostajemy możliwość zdecydowania, czy chcemy, by wszystkie karty zostały odkryte. Czasem musimy bawić się z życiem w zgadywanki i próbować odgadnąć, co jest prawdą, a co ułudą.

Dużo było tutaj dramatu, być może nawet za dużo. Jedna tragedia goniła drugą i gdy już zdawałoby się, że więcej nieszczęść nie może spaść na jedną, w dodatku tak młodą, dziewczynę w tak krótkim czasie, Hoover udowadniała, że jest inaczej, że zawsze może być gorzej. Jednocześnie zaskoczyła mnie tym, jak pewne detale nagle zaczynały do siebie pasować. Autorka stworzyła w „Hopeless” układankę, ale układankę tak skrzętnie ukrytą pomiędzy słowami, że ani się jej nie spodziewałam, ani nie przewidziałam jej rozwiązania. Oczekiwałam naprawdę prostej historii miłosnej, bo czegóż innego powinno się szukać w książkach z gatunku young adult? Tymczasem dostałam prostą historię miłosną z dobrym gratisem. Właśnie ta rozbieżność tematyczna spowodowała u mnie niemożność wystawienia oceny. Nie lubię takich książek. Tych sinusoidalnych związków, tych prostych, papierowych postaci, tych nieżyciowych happy endów i ckliwych słówek. Nie lubię i staram się ich unikać, a jednak pani Hoover jest jak magnez – raz na czas udaje jej się mnie zahipnotyzować i wciągnąć w swój świat miłości. Po „Maybe someday” byłam nastawiona raczej na zupełny brak fajerwerków, a stało się zupełnie inaczej.

Z uśmiechem na ustach oświadczam, że Sky dołączyła do nielicznego grona bohaterek, które nie działały mi na nerwy. Mam ochotę całować panią Hoover po rękach za to, że nie zrobiła z niej zahukanej dziewczyny, ledwie wyściubiającej nos zza ksiązki, nie bardzo mającej pojęcie o tym, jak się ubrać, co powiedzieć, a dodatkowo oblewającej się rumieńcem za każdym razem, gdy tylko ktoś zawiesi na niej oko. Wręcz przeciwnie – Sky umawiała się z różnymi chłopakami na schadzki, nigdy zbyt intymne jednak, nie dbała o swoją niepochlebną reputację, miała dystans do siebie i potrafiła odgryźć się typowym mean girls z liceum. Lubiła czytać, ale jej pasją było także bieganie. Nie obyło się oczywiście bez schematów – jak przyjaciółka na śmierć i życie mieszkająca tuż przy jej oknie czy przyjaciel gej. W ogólnym rozrachunku Sky przypominała jednak bohaterkę dość silną, pozytywną, mniej lub bardziej otwartą, może nawet trochę przebojową. Nie była typem królowej imprezy ani też buntującą się, krnąbrną nastolatką. Była normalna i na tym chyba najwięcej zyskała.

Znacie te obrazki z internetu, które mówią, że fikcyjni faceci są znacznie lepsi od tych prawdziwych? ;) Na pewno kojarzycie. Kimś takim jest Holder. Oszałamiająco przystojny, acz zdający się nie okazywać zainteresowania żadnej dziewczynie, posiadający reputację bad boya, raczej niedostępny, nieotaczający się gronem przyjaciół. Ma wahania nastrojów, ognisty temperament i wzbudza bardziej strach niż sympatię. Należy jednak do tego rodzaju ludzi, którzy znacznie zyskują przy pierwszym poznaniu. Chłopak jest ciepły, lojalny i wierny, potrafi zarażać innych swoim humorem, jest nadzwyczaj romantyczny i zawsze zdaje się mieć dobrą odpowiedź na wszystko. Polubiłam go, choć doskonale zdaję sobie sprawę, że jest bohaterem nawet bardziej idealnym niż Sky. Był idealny jednak w sposób nienachalny, uroczy wręcz. Za nieuzasadnioną sympatię chyba jeszcze nie karają, prawda? ;)

Czytałam w oryginale, więc nie będę się wypowiadać stricte o języku, jest jednak jedna rzecz, której żałuję: tego, jak nasz polski język, tak bogaty, czasem bywa zbyt sztywny. W angielskiej wersji pojawia się świetna gra słów – stan pomiędzy like i love, to live – powstałe z połączenia tych dwóch słów. Wiedziona czystą ciekawością odszukałam przekład tego fragmentu (czytając go, zachodziłam w głowę, jak tłumacz poradził sobie z tym wyzwaniem) i rozwiązano to użyciem czasownika „zakochiwać się”. Nie oddaje uroku pierwowzoru, prawda?

W jakiś sposób boli mnie serce, gdy to mówię, ale podobało mi się. Nie za historię miłosną, nie. Przede wszystkim za tę kombinację różnorakich dramatów, za ukazanie tragedii i choć częściowe wejście w psychikę osoby mierzącej się z takim problemem. Poza tym za bohaterów, bo czasem budzi się we mnie romantyczna cząstka, czasem gdzieś majaczy jakiś książę na białym koniu, zatem dobrze raz na czas poczytać o związku tak surrealistycznym. Trzeba karmić romantycznego potworka :) Polecam tym, którzy szukają czegoś lekkiego, a jednocześnie nieco ambitniejszego niż sinusoidalne romanse.

Poniższa recenzja znajduje się również na blogu www.nieksiazkowy.blogspot.com

„Hopeless” to powieść opowiadająca historię Sky właściwie dwutorowo. Pierwsza część książki skupia się przede wszystkim na wątku miłosnym. Bardzo schematycznym wątku miłosnym. Mamy Sky, główną bohaterkę, która na całe szczęście nie jest szarą myszką (choć raz!), oraz Holdera, czyli bad boya o...