Książki Marty Fox nie wywołują we mnie żadnych uczuć emocji, są banalne, a bohaterki - nieciekawe.

W "Zołzuniach" Antonina od razu zniechęciła mnie do własnej osoby - jest dla wszystkich wredna z powodu rozwodu rodziców i nazbyt interesuje się przedstawicielami płci męskiej, do tego opowiada historie "ekscytujące" jak cała saga Zmierzch, jednak nic nie przebije jej babci, która w całej książce irytowała mnie najbardziej, tak naprawdę nie mam pojęcia, czemu. Do nudnej historii dodano szczyptę "romansu" z pewnym osobnikiem, chłopczyną dość pospolitą i przewidywalną, który ma zadziwiające zdolności do nazywania psów.

Najbardziej irytujące były jednak bliźniaczki, - Ruda i Czarna - które są typowymi "gimbusami"; rządzą wszystkimi i uważają się za totalne władczynie, choć pod koniec książki mój stosunek do nich znacznie się ocieplił, jednak nie na tyle, by uznać je za ciekawe postacie.

Ogółem książka nudna, bez żadnych ekscytujących momentów, nie polecam.

Książki Marty Fox nie wywołują we mnie żadnych uczuć emocji, są banalne, a bohaterki - nieciekawe.

W "Zołzuniach" Antonina od razu zniechęciła mnie do własnej osoby - jest dla wszystkich wredna z powodu rozwodu rodziców i nazbyt interesuje się przedstawicielami płci męskiej, do tego opowiada historie "ekscytujące" jak cała saga Zmierzch, jednak nic nie przebije jej babci,...