Trzy słowa, które są w stanie oddać charakter tej powieści :
1) nudna; 2) przewidywalna; 3) mdła;
Sam pomysł na książkę był dobry, co do tego nie mam najmniejszej wątpliwości, jednakże Goldreich to przerosło. Oczekiwałam wspaniałych, pouczających intelektualnych rozpraw, które dałyby mi inne spojrzenie na książki, które przeczytałam, niedbale porzuciłam, uznałam za nużące, czy wyniosłam bezpodstawnie na podium, a dostałam w zamian (przez ponad 200 stron!) roztrząsanie rozstania jednej z owych "przyjaciółek" (one same raczej nie rozumieją PRAWDZIWEJ przyjaźni) i życie jej życiem. Błagam ! Tytuł, opis książki zupełnie ma się nijak co do fabuły czy akcji naszej powiastki, chociaż moim skromnym zdaniem, żadnej akcji tutaj nie znajdziemy, będziemy męczyć się do dwusetnej strony przeklinając w duchu Goldreich za jej połknięcie kija od miotły i stworzenie czegoś tak prymitywnie pompatycznego. Szkoda papieru na druk, szkoda czasu odbiorców, marność nad marnościami !

Trzy słowa, które są w stanie oddać charakter tej powieści :
1) nudna; 2) przewidywalna; 3) mdła;
Sam pomysł na książkę był dobry, co do tego nie mam najmniejszej wątpliwości, jednakże Goldreich to przerosło. Oczekiwałam wspaniałych, pouczających intelektualnych rozpraw, które dałyby mi inne spojrzenie na książki, które przeczytałam, niedbale porzuciłam, uznałam za...