Zachęcona rekomendacjami do "Pieśni Maorysów", a wcześniej "W krainie białych obłoków", nastawiłam się na wyjątkową ucztę duchową z "przepięknymi nowozelandzkimi plenerami".
Okazało się wkrótce, że tych plenerów jest jak na lekarstwo, tak samo jak klimatów maoryskich. Natomiast autorka sprytnie do sagi przemyciła zwykły Harlequin , gdyż akcja tych powieści skupiona jest przede wszystkim na przeżyciach erotycznych bohaterek , które Autorka w sposób bezpruderyjny opisuje , a którą osadziła w XIX wieku, w intrygującym i pobudzającym wyobraźnię rejonie świata, jakim była i jest do dzisiaj Nowa Zelandia.
Na tle burzliwych perypetii głównych postaci , wiernie przedstawione jest życie na farmach owiec, kopalnie, powstające nowe miasta oraz bary i przybytki uciech, które są ważną instytucją w każdym osiedlu lub mieście, jak wszechobecna whisky.
Czyta sie w sumie dobrze, choć momentami było nudnawo i przewidywalnie, zwłaszcza pod koniec.
Nikomu nie odradzam tej powieści, ale ja osobiście czuję się nieco zawiedziona. Mam zamiar przeczytać jeszcze ostatnią część Sagi, czy skuszę się na inne powieści tej autorki, nie wiem, nie potwierdzam i nie zaprzeczam. Czas pokaże.

Zachęcona rekomendacjami do "Pieśni Maorysów", a wcześniej "W krainie białych obłoków", nastawiłam się na wyjątkową ucztę duchową z "przepięknymi nowozelandzkimi plenerami".
Okazało się wkrótce, że tych plenerów jest jak na lekarstwo, tak samo jak klimatów maoryskich. Natomiast autorka sprytnie do sagi przemyciła zwykły Harlequin , gdyż akcja tych powieści skupiona jest...