Doceniam kwiecistość języka i precyzję w szczególe, która widoczna jest w całym pierwszym tomie "Kogo śmierć nie sięgnie". Doceniam także skupienie się na prawdzie historycznej i pisanie tak blisko prawdy jak się tylko da. Nie da się ukryć, że Hilary Mantel była autorką rzetelnych powieści historycznych.

To mówiąc, muszę przyznać, że zmęczyła mnie ta książka. Trudno powiedzieć w zasadzie dlaczego - głowię się nad tym od miesiąca, kiedy przeczytałam pierwsze strony powieści. Coś w tym skupieniu na opisie, mnogości bohaterów i braku jakiejkolwiek energii sprawiło, że z trudem przebijałam się przez kolejne strony i rozdziały.

Początkowo uznałam podzielenie powieści na trzy tomy za świetny myk marketingowy ze strony polskiego wydawcy (oryginalnie "Kogo śmierć nie sięgnie" jest jednotomową historią),ale teraz zaczynam podejrzewać, że chciano polskim czytelnikom dawkować ten specyficzny język autorki.

Choć tom pierwszy mnie zmęczył i znużył, zamierzam dokończyć tę historię. Możliwe, że kolejne tomy (skupione już na rewolucji, bowiem część pierwsza kończy się wraz z atakiem na Bastylię) będą żywsze, możliwe, że będzie w nich więcej energii, więcej porządku. Trzymam za to kciuki.

Doceniam kwiecistość języka i precyzję w szczególe, która widoczna jest w całym pierwszym tomie "Kogo śmierć nie sięgnie". Doceniam także skupienie się na prawdzie historycznej i pisanie tak blisko prawdy jak się tylko da. Nie da się ukryć, że Hilary Mantel była autorką rzetelnych powieści historycznych.

To mówiąc, muszę przyznać, że zmęczyła mnie ta książka. Trudno...

„ Nie da się oddzielić poglądów politycznych od osób, które je głoszą; jeśli ktoś to robi, widać nie traktuje polityki dość poważnie.” (str. 159)

Lektura tej powieści nie przypadła mi do gustu, choć bardzo lubię historię i cieszę się kiedy mogę poszerzyć swoją wiedzę z tego zakresu. Nie trafił do mnie język autorki, brak chronologii, przeskoki z życia jednych bohaterów na drugich, mnogość postaci i nazwisk, trudno to było ogarnąć. Wiem, że są dwie kolejne części, ale podaruję je sobie mimo iż to nie jest w moim zwyczaju.

Wszystkie postaci występujące w powieści są autentyczne, a fabuła odzwierciedla prawdę historyczną poczynając od roku 1763. Francją rządzi król Ludwik XVI z małżonką Marią Antoniną. Przedstawione został obrazy z życia na królewskim dworze i przeciętnych mieszkańców Paryża. Reformy przeprowadzone we Francji, wprowadzanie co rusz nowych podatków pogarszały sytuację majątkową jego mieszkańców i sytuację gospodarczą kraju. Dominowały trzy stany: duchowieństwo, szlachta i plebejusze. Król zgodził się na wspólne obrady tych stanów. Jednak nie doszli do porozumienia.

Ludzie coraz częściej wychodzili na ulicę niezadowoleni z wysokich cen produktów żywnościowych i narastającego bezrobocia. Zaczęły się pozorne egzekucje kukieł. Wznoszono barykady. Później zamieszki przybierają na sile przeradzając się w rewolucję. Plądrowano budynki, sklepy, kościoły, a później Bastylia została zdobyta.

Poznajemy losy trzech głównych bohaterów, począwszy od dzieciństwa prze edukację do dorosłego życia. Studiowali prawo by zasilić rynek paryskich adwokatów. Każdy z nich chciał być kimś wielkim, podziwianym przez innych. Ich miłosne podboje nie zawsze udane.

Ciekawe dzieciństwo miał Georges, którego twarz była „wyrazista” po spotkaniu z bykiem, śladami po ospie i zdarzeniem ze stadem świń. Dostało się też jego płucom po listopadowej kąpieli w rzece. W dorosłym życiu szybko dorobił się nieślubnego dziecka i ogromnych długów.

Maximilien był wychowywane przez dziadków. Był cichy, pracowity, wiódł spokojny żywot. Solidnie przygotowywał się do przydzielonych mu spraw, odnosząc sukcesy. Bał się starości. Uważał, że system w ramach, którego działał jest zły, oparty na fałszu i zakłamaniu.

Camille w dziecięcym wieku zaczął się jąkać. Z czasem wada wymowy się pogłębiała. Był uczuciowy i impulsywny. Adorował matkę, oczywiście nie swoją, a złapany na miłosnych igraszkach oświadczył się córce. Miał zdolność do zarażania otoczenia emocjami. Był wspaniałym mówcą mimo jąkania się.

„ Nie da się oddzielić poglądów politycznych od osób, które je głoszą; jeśli ktoś to robi, widać nie traktuje polityki dość poważnie.” (str. 159)

Lektura tej powieści nie przypadła mi do gustu, choć bardzo lubię historię i cieszę się kiedy mogę poszerzyć swoją wiedzę z tego zakresu. Nie trafił do mnie język autorki, brak chronologii, przeskoki z życia jednych bohaterów na...

Nie dokończyłam, więc gwiazdek nie ustawiam, ale książka słaba. Męczy niemiłosiernie. Jest niespójna. Nie chronologiczna, skoki pomiędzy bohaterami, miejscami a nawet czasie ( co przy powieści mieniącej się na książkę historyczną jest wręcz niewybaczalne). Autorka stworzyła farsę dla osób którzy tak samo dobrze znają historię rewolucji jak ona, a chyba od tego są publikacje naukowe a nie dostępne publicznie czytadła. Ta książka to pomyłka.

Nie dokończyłam, więc gwiazdek nie ustawiam, ale książka słaba. Męczy niemiłosiernie. Jest niespójna. Nie chronologiczna, skoki pomiędzy bohaterami, miejscami a nawet czasie ( co przy powieści mieniącej się na książkę historyczną jest wręcz niewybaczalne). Autorka stworzyła farsę dla osób którzy tak samo dobrze znają historię rewolucji jak ona, a chyba od tego są publikacje...

Wstęp
Powieść historyczna „Kogo śmierć nie sięgnie” Hilary Mantel to trzytomowa historia narodzin, trwania i upadku Wielkiej Rewolucji Francuskiej. W tomie pierwszym autorka ukazuje sylwetki trzech postaci, które na zawsze odcisnęły swoje piętno na kartach historii. Historii Francji i Europy. Autorka poznaje czytelnika z dzieciństwem i młodością Robespierre’a, Dantona i Desmoulins’a. Pierwszy tom i fakty w nim przedstawione nie wskazują jeszcze, jak ważni w dziejach historii Francji będą ci trzej młodzi mężczyźni, którzy mają zamiar zostać prawnikami. Akcja powieści rozgrywa się od 1763 roku, a kończy w momencie ataku na Bastylię 14 lipca 1789 roku. Autorka doskonale oddała klimat panujący w Paryżu oraz na prowincji.

Danton
Georges-Jacques Danton był wychowywany przez cztery siostry, matkę i ojczyma. To chłopak niepokorny, skory do żartów. Marzy o karierze prawniczej w Paryżu. W dzieciństwie miał starcie z bykiem, które o mały włos nie pozbawiło go życia. Od tego momentu jego twarz jest zniekształcona i pokryta bliznami. Gdy Danton po skończeniu szkoły trafia do Paryża, na potrzeby rozwijającej się kariery prawniczej, zmienia nazwisko na d’Anton. Po kilku latach, gdy wybucha rewolucja znów powraca do nazwiska Danton. W paryskiej kawiarence poznaje kobietę swojego życia: Gabrielle. Ten przysadzisty i zadłużony po uszy młodzieniec żeni się z dziewczyną i rozpoczynają wspólne życie. Życie, w którym bez ustanku uczestniczy przyjaciel Dantona – Camille Desmoulins.

Robespierre i Desmoulins
Maximilien Robespierre po śmierci matki i odejściu ojca wychowywany był przez dziadków ze strony matki. Jego dwie siostry trafiły na wychowanie do ciotki. Chłopak był bardzo zżyty z siostrami. To młodzieniec spokojny i skryty, uwielbiający historię i filozofię. Jest bardzo pracowity i niepozorny. Brzydzi go wszelka forma przemocy. W katolickiej szkole prowadzonej przez księży poznaje Camille’a Desmoulins’a. Jest on zupełnym przeciwieństwem Maximiliena. Wychowany w rodzinie zubożałej szlachty ma problemy z wyrażaniem myśli – jąka się. Młodzieńcy zaprzyjaźniają się i wzajemnie wspierają. Po latach nauki trafiają razem do Paryża. Tutaj poznają życie elit oraz trafiają do świata stanu trzeciego (chłopstwa i mieszczaństwa). Lud nie jest zadowolony z nieudolnego panowania Ludwika XVI. Nienawidzi także jego austriackiej małżonki – Marii Antoniny. Robespierre poprzez Camille’a poznaje Dantona. We trzech snują plany przeprowadzenia zmian społecznych w kraju. Ważną rolę odegra tutaj słynny Marat.

Robespierre zajmuje się czytaniem dzieł historycznych i filozoficznych. Marzy o zmianach: „… co ty sobie wyobrażasz, że ktoś rozpęta rewolucję za ciebie, by zrobić ci przyjemność?” Tak zwraca się do Maximiliena jedna z jego sióstr. Od tego momentu w głowie Robespierre’a rodzi się plan, w realizacji którego pomagają mu Danton i Desmoulins. Camille wyrasta na wspaniałego mówcę i pamflecistę. Doskonale przemawia do ludu i go podburza. Dużym poważaniem cieszy się wśród elit, ale także stanów niższych, Danton. Jego przemowy podrywają lud do działań. Dochodzi do ataku na Bastylię i w tym momencie następuje koniec tomu pierwszego. By poznać dalszy przebieg rewolucji należy przeczytać kolejne dwa tomy powieści.

Podsumowanie
Każdy z nas na lekcjach historii uczył się o Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Poznaliśmy jakobinów, politykę Francji i główne założenia rewolucjonistów. Hilary Mantel w pierwszym tomie powieści „Kogo śmierć nie sięgnie” wprowadza czytelnika w świat, gdy rewolucji jeszcze nie było w planach. Dzięki niej poznajemy sylwetki trzech mężczyzn, którzy w przyszłości odegrają znaczącą rolę w historii nie tylko Francji, ale i Europy. Autorka doskonale pokazuje nam życie elit i mieszczaństwa przed wybuchem rewolucji. Opisy są barwne i obrazowe. Doskonale przedstawia mało znane fakty z wcześniejszego życia bohaterów, którzy sławni stali się dopiero w czasie Rewolucji. Język powieści nie należy do najprostszych. Jeśli nie znamy języka francuskiego, to czytanie nazwisk jest koszmarne. Nie ma tutaj wartkiej akcji, a powieść kończy się w najciekawszym momencie, co skłania czytelnika do natychmiastowego sięgnięcia po kolejne tomy.

Autorka przedstawiła nam trzech mężczyzn, poznała z ich dzieciństwem i młodością. Dzięki niej poznaliśmy ich plany i marzenia, oraz skutki działań. Mnie najbardziej do serca przypadła postać Dantona. Z całej trójki najmniej polubiłam Robespierre’a. Uważam go za oziębłego, mającego problem z nawiązywaniem relacji hipokrytę, który jest częściowo oderwany od rzeczywistości. Za to najbarwniejszą postacią bez wątpienia jest Camille Desmoulins. To wulkan energii rozsiewający wokół swój niesamowity męski magnetyzm, który działa nie tylko na kobiety. Powieść polecam wszystkim, którzy chcą poznać życie we Francji przed wybuchem Rewolucji oraz mechanizmy i decyzje, które do jej wybuchu doprowadziły.

Wstęp
Powieść historyczna „Kogo śmierć nie sięgnie” Hilary Mantel to trzytomowa historia narodzin, trwania i upadku Wielkiej Rewolucji Francuskiej. W tomie pierwszym autorka ukazuje sylwetki trzech postaci, które na zawsze odcisnęły swoje piętno na kartach historii. Historii Francji i Europy. Autorka poznaje czytelnika z dzieciństwem i młodością Robespierre’a, Dantona i...

Słuchałam jako audiobooka. Podobał mi się kwiecisty i obrazowy styl, a także głos lektora. Ale pomieszanie osób,ich nazwisk, sytuacji i tła historycznego doprowadzało mnie miejscami do frustracji, która z czasem tylko rosła. Mogło mieć to związek z tym, że jasność przy słuchaniu jest bardziej potrzebna, trudno jest się cofnąć kilka stron wcześniej i sprawdzić kto jest kim i gdzie właściwie dzieje się akcja. Jednakże styl autorki, kilka metafor czy opisów warte było podejmowania próby by tę książkę wysłuchać. Niestety brak mi już cierpliwości i oddaję do biblioteki.

Słuchałam jako audiobooka. Podobał mi się kwiecisty i obrazowy styl, a także głos lektora. Ale pomieszanie osób,ich nazwisk, sytuacji i tła historycznego doprowadzało mnie miejscami do frustracji, która z czasem tylko rosła. Mogło mieć to związek z tym, że jasność przy słuchaniu jest bardziej potrzebna, trudno jest się cofnąć kilka stron wcześniej i sprawdzić kto jest kim i...

Książki historyczne od kilkunastu lat cieszą się olbrzymim powodzeniem. Autorzy na wyścigi tworzą fabuły, mieszając fakty i postacie historyczne z fikcyjnymi. Mamy więc historie ze Starożytności, Średniowiecza czy XVII wieku. Hilary Mantel wzięła "na warsztat" rewolucję francuską. I nie jest to jej najlepsza książka. Najważniejsze postacie historyczne rewolucji nie mają nam tu nic do powiedzenia. Autorka nawet nie próbuje zmierzyć się pytaniem: dlaczego rewolucja skończyła się w taki sposób? Postacie pojawią się tylko, wygłaszają swoje kwestie i znikają ze sceny. Ale dlaczego tak się zachowują już się nie dowiemy.

Książki historyczne od kilkunastu lat cieszą się olbrzymim powodzeniem. Autorzy na wyścigi tworzą fabuły, mieszając fakty i postacie historyczne z fikcyjnymi. Mamy więc historie ze Starożytności, Średniowiecza czy XVII wieku. Hilary Mantel wzięła "na warsztat" rewolucję francuską. I nie jest to jej najlepsza książka. Najważniejsze postacie historyczne rewolucji nie mają nam...

Tym razem Hilary Mantel wzięła na warsztat Francję z czasów rewolucji, a głównymi bohaterami uczyniła oczywiście najważniejsze postaci tamtych czasów - przywódców tychże wydarzeń. Georges-Jacques Danton, niezbyt urodziwy, zadłużony ale ambitny młody prawnik. Historia zapamiętała go jako nieprzeciętnie inteligentnego i sprawnego polityka, ale także człowieka sprzedajnego, który nie miał skrupułów przed bogaceniem się podczas rewolucji i współpracą zarówno z rojalistami, Anglikami jak i rewolucjonistami. Maksymilian Robespierre, także prawnik, pracowity i bojaźliwy. W historii zapisany jako wielki idealista, zwany nawet oficjalnie "Nieprzekupnym". Był niemalże przeciwieństwem Dantona: wierzył w rewolucję, był lewicowym jakobinem i praktycznie kierował polityką Francji aż do śmierci na szafocie. Oraz Camille Desmoulins spiskowiec i genialny pamflecista. To on bezpośrednio nakłonił tłum do szturmu Bastylii.
Zbiór tych historycznych postaci jest nietuzinkowy i zachęca do czytania. Czym się kierowali? Czy wierzyli w rewolucję? Co chcieli osiągnąć? Myślę, że zamysł powieści jest wspaniały i warto ją przeczytać, bo oddaje niesamowite nastroje ludu francuskiego w tamtym okresie. Wiele rzeczy można odnieść do współczesności, gdzie chociażby stykami się w imigrantami w drugim i trzecim pokoleniu, wychowanymi w kulturze zachodniej, którzy sprzeciwiają się jej. Dlaczego? Oczywiście książka nie da odpowiedzi na takie pytania, ale z pewnością stanowi preludium do podobnych przemyśleń.
Natomiast jest napisana jak typowa książka historyczna, a więc nie ma wielu zwrotów akcji i nie ma się ich co spodziewać. Jest za to kunszt szczegółów.
Pierwszy tom kończy się szturmem Bastylii, a jeszcze wiele przed nami.

Tym razem Hilary Mantel wzięła na warsztat Francję z czasów rewolucji, a głównymi bohaterami uczyniła oczywiście najważniejsze postaci tamtych czasów - przywódców tychże wydarzeń. Georges-Jacques Danton, niezbyt urodziwy, zadłużony ale ambitny młody prawnik. Historia zapamiętała go jako nieprzeciętnie inteligentnego i sprawnego polityka, ale także człowieka sprzedajnego,...

Strasznie mnie męczyło czytanie tej książki. Pomieszanie ilości bohaterów sprawiło ,że po prostu miałam dość i czekałam aż książka się skończy.

Strasznie mnie męczyło czytanie tej książki. Pomieszanie ilości bohaterów sprawiło ,że po prostu miałam dość i czekałam aż książka się skończy.

rewelacyjna

rewelacyjna

Nie, dziękuję. Nudna, ale dosłuchałam do końca.

Nie, dziękuję. Nudna, ale dosłuchałam do końca.