Mądra książka, przypominająca niewygodną prawdę, że miłość jest decyzją i wymaga nieustannej pracy. Niby o tym wiemy, ale mimo wszystko trochę żal, bo w okresie zakochania wszystko było łatwe, a później krew, pot i łzy, aż człowiek przestaje pamiętać dlaczego związał się z tym konkretnym człowiekiem. Na samym przypomnieniu autor oczywiście nie kończy.

Główną tezą książki jest myśl, że każdy wyraża miłość w swoim ulubionym języku i tylko ten język sam rozumie. W chwili kiedy nasz języki nie pokrywają się, nie ma szans na budowanie dobrej atmosfery, bo choćby nie wiadomo ile wyrazów miłości będzie skierowane w naszą stronę, nie zrozumiemy niczego i nie odbierzemy ich właściwie. Z tych różnic między językami miłości wynika wiele nieporozumień. Kiedy mój mąż myje samochód, to myje samochód, czyż nie? A kiedy ja to robię, to jest oczywisty wyraz moich uczuć, nieprawda? Albo przekonanie, że najłatwiejsza droga do kobiecego serca wiedzie przez dawanie prezentów albo kwiatów. Są osoby, dla których komplementy, drobne przysługi, albo kwiaty, zrobienie obiadu, trzymanie się za ręce czy wspólne wyjazdy nie są wcale traktowane jako oznaki miłości.

Jak więc rozpoznać swój język i partnera? Jest parę sposobów podanych w książce, jedną z poszlak może być temat narzekań (wreszcie jakiś pożytek!). „On w ogóle nie spędza ze mną czasu!”, „Mógłbyś wreszcie wrzucać brudne ubrania do prania!”, „Nigdzie nie wychodzimy!”, „Ostatni raz kiedy dostałam prezent był jeszcze w ubiegłym stuleciu!” i tak dalej. Metod diagnostycznych jest więcej, a na końcu książki zamieszono test w wersji dla mężczyzn i kobiet.

Polecam bardzo mocno, zwłaszcza osobom zniechęconym codziennością w związku. Po co się frustrować mówiąc po węgiersku do osoby, która rozumie tylko w suahili? Warto się dowiedzieć, w którym języku wysyłać komunikaty, żeby one dotarły, a wy żebyście poczuli się wreszcie kochani we właściwy sposób.
W kategorii popularny poradnik dla osób w związkach zasługuje na porządne osiem gwiazdek.

Mądra książka, przypominająca niewygodną prawdę, że miłość jest decyzją i wymaga nieustannej pracy. Niby o tym wiemy, ale mimo wszystko trochę żal, bo w okresie zakochania wszystko było łatwe, a później krew, pot i łzy, aż człowiek przestaje pamiętać dlaczego związał się z tym konkretnym człowiekiem. Na samym przypomnieniu autor oczywiście nie kończy.

Główną tezą książki...