„Czas to pieniądz – do bohatera „Ślepnąc od świateł” to powiedzenie pasuje idealnie. Jacek mijające minuty przelicza na stracone pieniądze. Nie lubi tracić czasu, bo strata czasu oznacza stratę kilku lub kilkunastu tysięcy złotych. Nie chodzi o to, że Jacek ma nóż na gardle, długi, które musi spłacić jak najprędzej – nie, Jacek po prostu lubi mieć pieniądze, bo one pozwalają stanąć z boku. I rzeczywiście, stoi z boku i widzi regres ludzkości, widzi co noc cofającą się w rozwoju Warszawę, której niezbędna do funkcjonowania jest kokaina. Wydaje się być nietuzinkowym handlarzem. Jest opanowany, ogranicza emocje do minimum, zawsze myśli trzeźwo, obserwuje, wie, czego chcą ludzie i daje im to, mówi to, co chcą usłyszeć. Warszawa go obrzydza. Jacek jest narratorem i głównym bohaterem powieści, a przy tym najlepiej wykreowanym, odmiennym, wyróżniającym się. Wśród innych dilerów, niebezpiecznych bandytów, którzy sami są narkomanami, a także wśród omamionych narkotykami mieszkańców Warszawy Jacek jest jak ostatni przedstawiciel gatunku człowiek”.

Cała recenzja: http://bohater-fikcyjny.blogspot.com/2015/08/34-czas-to-pieniadz-slepnac-od-swiate.html

„Czas to pieniądz – do bohatera „Ślepnąc od świateł” to powiedzenie pasuje idealnie. Jacek mijające minuty przelicza na stracone pieniądze. Nie lubi tracić czasu, bo strata czasu oznacza stratę kilku lub kilkunastu tysięcy złotych. Nie chodzi o to, że Jacek ma nóż na gardle, długi, które musi spłacić jak najprędzej – nie, Jacek po prostu lubi mieć pieniądze, bo one...