"Przyjaciela wesołego diabła" mamy w postaci audiobooka i papierowej książki.
Audiobook kupiony całkiem niedawno, książka z mojego dzieciństwa.

Książkę przeczytałam dawno, dawno temu, będąc nastolatką.
Niewiele jednak z tamtej lektury pamiętam.
Książki Kornela Makuszyńskiego wtedy bardzo lubiłam,
więc moją (prawie nastoletnią już) córkę i jej koleżankę (która była z nami na wyjeździe)
namówiłam na codzienne wakacyjne słuchanie audiobooka "Przyjaciel wesołego diabla".
Słuchałam razem z nimi.

Po pierwszym rozdziale byłam prawie pewna, że dziewczyny nie będą chciały ciągu dalszego.
Niestety język Makuszyńskiego nie przetrwał próby czasu :-(
Zdania dłuuugie, wielokrotnie złożone. Odmiana wyrazów archaiczna.
Akcja czasem wleeeeecze się niemiłosiernie. Opisy przyrody rozbudowane.
Wiem, to wszystko buduje atmosferę; ale mnie samej trudno się tego słuchało, a co dopiero 11-latkom....

Kolejnego ranka zaproponowałam jednak drugi rozdział i - o dziwo - dziewczyny się zgodziły.
Może bez entuzjazmu, ale jednak wysłuchały całej książki. A ja z nimi ;-)
A nie było to łatwe:
na archaiczność stylu autora nałożyło się nie najlepsze czytanie oraz trudny temat.
Paweł Kutny nie jest złym lektorem, ale często nie radził sobie z długimi zdaniami - brał oddech
w zupełnie nieoczekiwanych miejscach. Wychwyciło to jednak moje - dorosłe ucho, nastolatki nie narzekały ;-)
Temat zaś... hm... Dziś oceniam, że to chyba nie jest książka dla dzisiejszych dzieci. Główny wątek jest smutny,
okrutny i chyba niezrozumiały dla współczesnych nastolatków.
Oto chłopiec musi opuścić swego przybranego ukochanego oślepłego ojca, by ten w zamian mógł otrzymać
magiczne oczy. W czasie ponadrocznej podróży bohater naraża się na wielkie niebezpieczeństwa,
przerażające trudy i wyrzeczenia, a wszystko w imię poświęcenia dla ojca.
Spotyka diabła, nawraca go na wiarę chrześcijańską, ratuje go z opresji, bądź jest przez niego ratowany,
a w końcu zaprzyjaźnia się z nimi. Ale i jego musi porzucić - wciąż dla ojca.
Kto z młodych to zrozumie?

Dawno temu - jako nastolatka - inaczej chyba odebrałam tę lekturę, niż teraz. Chyba nie byłam
aż tak przerażona okrucieństwem niektórych prób dla chłopca, jak teraz A na pewno
nie zastanawiałam się nad sensem zakończenia.

Oto, co o tym sądzi moja córka:
Mam mieszane uczucia wobec książki „Przyjaciel wesołego diabła” Kornela Makuszyńskiego.
Jest ona zbyt smutna i zbyt straszna. Na końcu okazało się, że główny bohater Janek ma zostać królem,
a wszystko wcześniejsze było próbą. Moim zdaniem to było bez sensu, ponieważ Janek mógł zginąć.
Oprócz tego książka bardzo mi się podobała, bo lubię książki przygodowe.



https://bajdocja.blogspot.com/2015/09/przyjaciel-wesoego-diaba-ksiazka.html

"Przyjaciela wesołego diabła" mamy w postaci audiobooka i papierowej książki.
Audiobook kupiony całkiem niedawno, książka z mojego dzieciństwa.

Książkę przeczytałam dawno, dawno temu, będąc nastolatką.
Niewiele jednak z tamtej lektury pamiętam.
Książki Kornela Makuszyńskiego wtedy bardzo lubiłam,
więc moją (prawie nastoletnią już) córkę i jej koleżankę (która była z nami...