Tutaj gwiazdki są zbędne, po prostu zbędne, bo "Tristana..." nie powinno oceniać się w kategoriach "podobało się czy się nie podobało".
Bo jak współczesnemu czytelnikowi może "podobać" się dzieło liczące prawie tysiąc lat, w tych samych kategoriach estetycznych, w jakich "podoba" się choćby "Zmierzch". Chodzi mi o to, że niejednokrotnie spotkałam się z opiniami, że jest to "beznadziejna" książka, nie da się jej czytać, ten język i w ogóle. Kurcze, no nie tędy droga.
Mnie takie utwory fascynują. Nie powiem, że czytam je dla przyjemności, bo po prostu zmuszają mnie do tego studia i pewnie w życiu z własnej inicjatywy bym po nie nie sięgnęła ale... ile bym przez to straciła.
"Tristan i Izolda" to tak niesamowita historia miłosna, że do tej pory inspiruje twórców. Czy choćby przywołany wcześniej już "Zmierzch" za tysiąc lat też będzie dalej inspirował? No dajmy spokój...
Niezliczone ilości interpretacji, przekładów, esejów, książek poświęconych temu dziełu. Na przestrzeni wieków tysiące osób zajmowały się "Tristanem...". Wystarczy spojrzeć na bibliografię wstępu pani Goreckiej-Kality, która również dokonała niezwykłych badań nad tą powieścią. I choćby przez to uważam, że jest to jedna z tych pozycji, którą warto, a nawet powinno się znać.
Sama historia także jest niesamowita, ale to temat, któremu mogłabym poświęcić trochę więcej czasu i miejsca, a tych dwóch rzeczy niestety nie mam.
Kurcze, średniowiecze naprawdę jest fascynujące!

Tutaj gwiazdki są zbędne, po prostu zbędne, bo "Tristana..." nie powinno oceniać się w kategoriach "podobało się czy się nie podobało".
Bo jak współczesnemu czytelnikowi może "podobać" się dzieło liczące prawie tysiąc lat, w tych samych kategoriach estetycznych, w jakich "podoba" się choćby "Zmierzch". Chodzi mi o to, że niejednokrotnie spotkałam się z opiniami, że jest to...