Z prawdziwą przyjemnością przeczytałam o przygodach pana Bagginsa, które obfitowały w wydarzenia. Wstyd się przyznać, ale podczas pogawędki hobbita z Golumnem umierałam ze strachu. Jeśli książka potrafi budzić takie emocje w czytelniku, musi być coś warta:))).
Przy okazji lektury wstępu do "Hobbita", dowiedziałam się też nieco o genezie powstania książki. Moją szczerą sympatię do autora budzi fakt, iż snuł opowieść dla swoich dzieci, co znaczy, że poświęcał im swój czas, choć pewnie jako profesor miał dużo rzeczy do roboty. Miło było także przeczytać, iż Tolkien dostał weny i napisał pierwsze zdanie "Hobbita" nudząc się niemiłosiernie podczas sprawdzania prac semestralnych swoich studentów. Z wdźęcznością odniósł się do tego delikwenta, który niewiele umiał, niewiele więc napisał, zostawiając na swej pracy całą stronę wolną, akurat na pierwsze zdanie do "Hobbita" (ciekawe czy Tolkien postawił mu pałę). Zabawna historia.
Co do lektury to broni się sama i patrząc na liczbę czytelników i opinii, do czytania "Hobbita" nie trzeba specjalnie nikogo zachęcać. Tym więc, którzy zamierzają zanurzyć się w świat Tolkiena życzę dobrej zabawy.

Z prawdziwą przyjemnością przeczytałam o przygodach pana Bagginsa, które obfitowały w wydarzenia. Wstyd się przyznać, ale podczas pogawędki hobbita z Golumnem umierałam ze strachu. Jeśli książka potrafi budzić takie emocje w czytelniku, musi być coś warta:))).
Przy okazji lektury wstępu do "Hobbita", dowiedziałam się też nieco o genezie powstania książki. Moją szczerą...