Moja pierwsza książka tego autora, wzbraniałam się rękami i nogami, ale w końcu uległam i jestem pozytywnie zaskoczona. Generalnie w książce znalazło się wszystko to, co lubię, przyszłość, kosmos, kolonizacja, klimat izolacji – są to tematy, które zawsze mnie interesują. Do tego doszła jeszcze tajemnica i powstała naprawdę interesująca mieszanka.

Paradyzja jest sztuczną planetą, niedaleko zasobnej w bogactwa naturalne planety Tartar. Społeczność Paradyzji odcięła się wiele lat temu od Ziemi, pozostając z nią tylko w stosunkach gospodarczych. Nie ma między tymi światami żadnego wiarygodnego przekazu informacji, a już na pewno nie istnieje coś takiego jak turystyka. Ziemia aż kipi od różnych plotek na temat Paradyzjan. Wtedy główny bohater powieści, literat, dostaje zezwolenie na czterotygodniowy pobyt na Paradyzji, w celu napisania książki o tymże społeczeństwie i rozwiania wszelkich wątpliwości Ziemian, co do tego, iż Paradyzja nie może być czymś lepszym niż ich rodzima planeta.

Bardzo interesująco opisana planeta - Paradyzja. Myśląc „planeta” spodziewałam się czegoś zdecydowanie innego, a otrzymałam coś fascynującego. Z ciekawością przerzucałam kartki dla samych opisów społeczeństwa, tego, jak żyją i jak to wszystko trzyma się kupy. Dodatkowo język jakim się posługują – świetny. Później autor wprowadza elementy tajemnicy, nic nie jest takie jak się wydaje i główny bohater zaczyna orientować się, co się może kryć pod powłoką pozornej normalności i szczęśliwości. To wszystko bardzo dobrze grało ze sobą i trzymało w napięciu. A zważywszy na lata, kiedy książka powstała, jeszcze większe brawa dla autora.

Co do samej intrygi – czy dałam się zwieść? Miałam podejrzenia. A im bliżej końca, tym mniej byłam zaskoczona (co by się nie napisało, to byłby to spoiler, więc przemilczę). Ale nie umniejszyło mi to mocno lektury. Małym minusem natomiast była dość blada postać głównego bohatera - Rinaha, a największy – za zakończenie. Całość szła ładnie równym tempem, a na końcówce czegoś zabrakło. Coś w stylu „byłem, zobaczyłem i na tym skończyłem”. Dla mnie za mało informacji. Nie lubię wymyślać sobie sama zakończeń!

Ale, pomijając minusy, satysfakcję mam, bo książka, mimo iż krótka, była ciekawa i miała coś do powiedzenia.

Moja pierwsza książka tego autora, wzbraniałam się rękami i nogami, ale w końcu uległam i jestem pozytywnie zaskoczona. Generalnie w książce znalazło się wszystko to, co lubię, przyszłość, kosmos, kolonizacja, klimat izolacji – są to tematy, które zawsze mnie interesują. Do tego doszła jeszcze tajemnica i powstała naprawdę interesująca mieszanka.

Paradyzja jest sztuczną...