Poprzednia część podobała mi się na tyle, że sięgnęłam po kolejną - i według mnie ta jest o wiele lepsza. Świetny jest sam pomysł, że zombi to nie rozkładające się trupy z odpadającymi kawałkami ciała, żywiące się mózgami, tylko istoty duchowe, z którymi można walczyć również tylko w duchowej postaci.

W drugim tomie serii wciąż jest dużo akcji, ale o wiele mniejszy nacisk położony jest na wątek miłosny. Wciąż oczywiście jest to ważny wątek, ale już nie jest na pierwszym planie, mimo że życie miłosne Alicji nie układa się tak dobrze jak by chciała, a wręcz jest w zupełnej rozsypce. Alicja ma teraz dużo ważniejszy problem: powstało w niej coś, co stanowi zagrożenie dla niej i całego jej otoczenia. Patrzy w lustro i widzi w nim siebie, ale inną... Alicję z czarnymi smugami na ciele, która śmieje jej się w twarz. Dlaczego tak się dzieje? Tym razem ugryziona Alicja nie zwalczyła w sobie toksyny... Wytworzyła natomiast drugą siebie - zombi, i ciągle słyszy jej potworne podszepty :"Gryźć!". Alicja boi się, że skrzywdzi tych, których kocha. Rozważa nawet śmierć...

"Zdawało się, że jestem żywą bombą zegarową. Nigdy nie wiedziałam, co zrobię za chwilę albo kogo skrzywdzę. Pewnego dnia mogłam detonować i zabić przy okazji wszystkich, którzy mnie otaczali."

Alicja to bohaterka, która budzi sympatię. Jest silna, waleczna, a w sytuacji, kiedy w jej życiu ciągle zachodzą zmiany, i to zmiany naprawdę przerażające i bolesne, a wszystko wokół się sypie - nie użala się nad sobą. W pewnym momencie zostaje praktycznie prawie całkiem sama, odrzucona przez wszystkich, a mimo to nie poddaje się i wciąż walczy z istotą, która w niej jest i chce przejąć władzę, a nawet ją zniszczyć. Jest gotowa umrzeć, by ratować bliskich przed samą sobą.

Oprócz wyrazistej bohaterki książka ma też parę innych zalet: klimat, humor i wiele zaskakujących momentów. A postaci, nie tylko Alicja, zmieniają się i dojrzewają. Jedną z moich ulubionych postaci jest Kat, która trwa przy Alicji nawet w najgorszych momentach, a mimo swojej choroby jest ostra jak brzytwa i ma cięty język. Nie poddaje się ani swojej chorobie, ani załamaniu, ani okolicznościom.

"Alicja w krainie zombi" i jej kontynuacja to lekka, zabawna, trzymająca w napięciu lektura z niebanalnym pomysłem. Z przyjemnością sięgnę po kolejny tom.

Poprzednia część podobała mi się na tyle, że sięgnęłam po kolejną - i według mnie ta jest o wiele lepsza. Świetny jest sam pomysł, że zombi to nie rozkładające się trupy z odpadającymi kawałkami ciała, żywiące się mózgami, tylko istoty duchowe, z którymi można walczyć również tylko w duchowej postaci.

W drugim tomie serii wciąż jest dużo akcji, ale o wiele mniejszy nacisk...