Prawda jest taka, że nie często sięgam po "romansidła" - jakoś niespecjalnie leży mi ten gatunek... Po 'Judasza' sięgnęłam, bo spodobał mi się tytuł (czasami mi się zdarzają takie właśnie wybory: jak nie intrygujący tytuł, to ciekawa okładka) :)

W trakcie lektury przypomniał mi się pewien dowcip:

"rozmawia dwóch profesorów:
- wiesz, ostatnio doszedłem do wniosku, że najlepiej jest mieć i żonę, i kochankę. I najlepiej, żeby obydwie o sobie wiedziały!
- ???
- no bo pomyśl, jakie to wspaniałe: żona myśli, że jesteś u kochanki, kochanka myśli, że jesteś z żoną, a ty sobie spokojnie tup tup tup do biblioteki" :)

Mąż naszej bohaterki nie jest wprawdzie ani profesorem, ani bibliofilem, ale za to oprócz żony kochanek ma kilka i lubi je wszystkie okłamywać. Dla Eleni jednak odkrycie małżeńskiej zdrady staje się potężnym bodźcem do całkowitej przemiany z potulnego jagniątka w silną, pewną siebie (choć nie do końca wiedzącą czego tak naprawdę chce) kobietę.

"Judasz całował wspaniale" to pełna intryg, zaskakująca historia, którą pochłania się jednym tchem. Napisana językiem pełnym humoru i niesamowitych porównań.

Literatura niby babska, ale myślę, że nie byłoby wcale wielką hańbą, jakby panowie również po nią sięgnęli! Oj, a mogliby się dzięki jej lekturze bardzo wiele o nas kobietach dowiedzieć :)






-

Prawda jest taka, że nie często sięgam po "romansidła" - jakoś niespecjalnie leży mi ten gatunek... Po 'Judasza' sięgnęłam, bo spodobał mi się tytuł (czasami mi się zdarzają takie właśnie wybory: jak nie intrygujący tytuł, to ciekawa okładka) :)

W trakcie lektury przypomniał mi się pewien dowcip:

"rozmawia dwóch profesorów:
- wiesz, ostatnio doszedłem do wniosku, że...