Zbyt długa i pełna literówek opinia:

Nie znam anime, nie znam dalszych tomów mangi, więc moja opinia dotyczy tylko 1 tomu.
Wychodzę z założenia że głównym celem 1 tomu jest to by wciągnąć czytelnika w świat i zachęcić do kupna następnych, zbudować świat, przedstawić charakterów których losy chcemy śledzić. I tutaj, komiks przynajmniej dla mnie, sobie nie radzi.

Komiks opowiada o ludzkości w stanie wojny z ludożerczymi istotami zwanymi tytanami. Ludzkość przegrywa i zmuszona jest chować się za wielkim murem.

Jeśli chodzi o sam świat, póki co też nie jest zbyt interesujący. Ludzkość zamknięta na ograniczonym terenie walcząca z najeźdźcami przerabiamy dość często w historiach o zombie.
Plus dla autora że historia zaczyna się w momencie kiedy ludzkość jest oswojona ze swoją sytuacją i trochę rozleniwiona. Spodziewałem że raczej klimatu paranoi i strachu, więc autor trochę mnie zaskoczył.

Z ciekawych mamy ludzi z armii (zwiadowców) którzy wyruszają poza bezpieczny teren i walczą z tytanami. Z fabuły wynika że zwykle przegrywają i nie widzą sensu w tym co robią, reszta obywateli też ma dość tego że płacą na nich podatki a nich na tym nie zyskują. Wojsko organizuje te samobójcze misje, bo najwyraźniej w tym świecie celem wojska jest być karmą dla tytanów. Serio nic w pierwszym tomie nie pokazuje że te misje mają sens, ani sami żołnierze ani reszta obywateli nie uważa je za sensowne.
Jeśli nie mają sensu, po co są? Jeśli mają sens przydałaby się jakaś mała wskazówka że mają, bo inaczej ma się wrażenie że ludzkość w tej historii nie jest zbyt rozgarnięta, a to sprawia że nie chce jej kibicować w tym starciu.

Bohaterowie nie są zbyt dobrze przedstawieni, okej to Shōnen, nie mam zbyt wielu wymagań, ale ponarzekać mogę .
działania głównego bohatera wydają mi się naiwne, jest impulsywny i często wygłasza jakieś pompatyczne teksty o tym jak to ludzkość musi stać z kolan. Najbardziej irytował mnie fakt że główny bohater za wszelką cenę chce być zwiadowcą, mimo że jak wspomniałem ich działania nie mają sensu i są samobójcze. Rozumiem chce walczyć, chce coś zmienić, ale czemu chce wstąpić do korpusu który został dosłownie przedstawiony jako "karma dla tytanów". Nie ma jakiś inteligentniejszych sposobów walki z tytanami?

Z początku jest dzieckiem i jego zachowanie nawet pasuje do wieku, tylko że potem dorasta i jakoś nie zauważyłem by jego charakter się zmienił, by dorósł. Szczególnie w życiu bohatera pojawią się zdarzenia które powinny jakoś wpłynąć na niego. Skoro to dzieje się właściwie na początku historii nie traktuję tego jako SPOILER, ale ostrzegam że następny akapit zdradza trochę fabuły.
~~~
W pewnym momencie ginie matka głównego bohatera zabita przez tytanów... i w zasadzie w minimalnym stopniu działa to na charakter bohatera. Przysięga wprawdzie zemstę i staje się bardziej zdeterminowany do walki, ale on od początku chciał walczyć z tytanami. W jego charakterze nic się nie zmieniło. Dodało mu to trochę wiarygodniejszej, choć mało oryginalnej motywacji ale w zasadzie mogłoby i odejść się bez tego elementu widząc wcześniejsza determinacje bohatera. Wydaje mi się że głównym powodem uśmiercenia matki był fakt że autorzy Shōnen nie umieją pisać historii w których główny bohater ma jakieś relacje z matką (poza wspominaniem jej). Bohaterowie z martwymi rodzicami są "łatwiejsi" do pisania. Dialogi z rodzicami wymagają jakiejś głębszej charakterystyki postaci i dobrze by dotyczyły czegoś innego niż walka, więc nie pasują do narracji.
~~~~
Główny bohater nie wychodzi poza stereotyp zdeterminowanego idealisty, i jakoś nie za bardzo czuję do niego sympatię. Jego determinacja do walki jest karykaturalna, ale przyznaję że to coś nowego bo zwykle w Shōnenach trafiałem na optymistycznych, lekkodusznych głównych bohaterów.


Oprócz głównego bohatera mamy:
Mikasę, która jest typową milczącą figurą z nie do końca znaną przeszłością i możliwością pokonania w walce każdego przeciwnika (coś jak Wolverine z X-men, czy Sasuke z Naruto). Podoba mi się bo mało mówi i mam słabość do takich typów. Plus dla autora że zrobił ją dziewczyną, bo to nawet oryginalne.

Armina, którego cechą charakterystyczną jest ciekawość i smykałka do nauki (i oczywiście tym samym mniejszą sprawność fizyczna i odwagę niż poprzednia dwójka bohaterów). Po za tym ma podobne motywacja do głównego bohatera. Zakładam że jest po to bo drużyna "potrzebuje" kogoś od obmyślania strategii, urządzeń, wyjaśniania niektórych naukowych spraw etc (jak Donatello w TMNT albo Velma w ScoobyDoo).

Hannesa, który wydaje się że w przeciwieństwie do innych bohaterów przechodzi jakaś ewolucję. Z trochę lekkomyślnego, drobnego pijaczka staje się odpowiedzialnym dowódcą. Piszę "wydaje się" bo postaci mamy poświęcone tylko kilka stron, więc trudno mi ocenić samą przemianę.
PS. Nie rozumiem czego takiej historii nie dali głównemu bohaterowi.
Historia że lekkoduch pod wpływem traumatycznych wydarzeń staje się poważny i zdeterminowany do walki może nie jest niczym oryginalnym ale jest czymś w co można się wczuć.

Reszta postaci która się odzywa ma podejście w stylu "chcemy wygodnego życia, nie walki", uważa że chęć walki przeciw tytanom jest głupia, a główny bohater ze swoją chęcią walki to jakiś dziwak etc.
Co jest dziwne bo widzimy że wiele ludzi poświęca swoje życie i staje do walki z tytanami.

W komiksie mamy trochę tajemnic, co jest fajne, bo zachęca do dalszego czytania. To że pochodzenie tytanów jest tajemnicą oceniam całkiem dobrze.
Główny bohater ma jakieś tajemnicze wspomnienia o których nie wiele wie i tę tajemnicę oceniam gorzej. Tajemnicza przeszłość bohatera może działać o ile sam bohater jest interesujący, ten nie jest.

Aha i jeszcze jakby autor wiedział że to wszystko to za mało by zainteresować czytelnika więc parę ostatnich stron pierwszego tomu po prostu krzyczy "kup drugi". Przyznaję udało się autorowi, ale z drugiej strony to co zrobił to bardzo desperacka sztuczka by zachęcić do drugiego tomu

Rysunki są głownie okej, czasem wyglądają bardziej jak szkic niż skończony rysunek, ale do tego można się przyzwyczaić.
Tytani wyglądają dziwnie, czasem mam wrażenie że anatomicznie przypominają ludzi, czasem narysowani są z tak dziwnymi karykaturalnymi proporcjami ciała że nie wiem czy by mogli się w ogóle poruszać (albo to tylko dziwny sposób używania przez autora perspektywy)

Generalnie w mandze jest dużo dynamicznych scen walki i historia lepiej by się sprawdzała moim jako anime (może dlatego anime jest popularniejsze)

Może jest zbyt surowy, ale po tych zachwytach nad historią myślałem, że będzie to coś lepszego.
Mimo tych minusów dałem 6/10 bo to nie jest zły Shonen, ale nie jest też szczególnie dobry

Zbyt długa i pełna literówek opinia:

Nie znam anime, nie znam dalszych tomów mangi, więc moja opinia dotyczy tylko 1 tomu.
Wychodzę z założenia że głównym celem 1 tomu jest to by wciągnąć czytelnika w świat i zachęcić do kupna następnych, zbudować świat, przedstawić charakterów których losy chcemy śledzić. I tutaj, komiks przynajmniej dla mnie, sobie nie radzi.

Komiks...