Dawno już zamierzałam przeczytać tę książkę. Zmobilizował mnie w końcu do tego film, obejrzany kilka dni temu w telewizji; postanowiłam zatem skonfrontować pokazane w dwóch różnych formach przekazu wojenne losy Srulika - ośmioletniego żydowskiego chłopca, walczącego o przetrwanie.
To wzruszająca historia, zwłaszcza że oparta jest na prawdziwych przeżyciach Yorama Friedmana, który podczas wojny był Jurkiem Staniukiem. Napisana prostym językiem, trafiającym do duszy i serca.
Książka pokazuje wojnę z perspektywy dziecka, osieroconego, któremu ojciec - w ostatniej chwili przed śmiercią - kazał walczyć o życie, ale nigdy nie zapomnieć swego żydowskiego pochodzenia. To dramatyczne zmagania się ze śmiercią, głodem, mrozem, niekiedy ludzką obojętnością, ukrywanie się przed Niemcami, ale to również ludzka solidarność, odwaga, pomoc z narażaniem własnego życia, dzielenie się.
To także obraz nieświadomych w pełni wewnętrznych przemian zachodzących w Sruliku, wynikających z potrzeby przetrwania, powolne negowanie swojego pochodzenia, nie wyróżnianie się. Jednak słowa ojca pozostały gdzieś głęboko w podświadomości, aby po wojnie wydostać się na światło dzienne.
A porównując książkę do filmu, to mnie bardziej podobała się ekranizacja, może z uwagi na skondensowanie w nim fabuły książki, bez pozbawiania emocji i ogromu przeżyć jej bohatera.

Dawno już zamierzałam przeczytać tę książkę. Zmobilizował mnie w końcu do tego film, obejrzany kilka dni temu w telewizji; postanowiłam zatem skonfrontować pokazane w dwóch różnych formach przekazu wojenne losy Srulika - ośmioletniego żydowskiego chłopca, walczącego o przetrwanie.
To wzruszająca historia, zwłaszcza że oparta jest na prawdziwych przeżyciach Yorama...