Najpierw zobaczyłem rewelacyjny skądinąd film. Potem już musiałem przeczytać książkę. To dzieło, którego przesłanie wymierza cios prosto w twarz. Nie ma ckliwych ubarwień, nie ma płaczliwej analizy dekadencji. Hunter Thompson, albo jak kto woli Raoul Duke stworzył publikację jednocześnie osobitą i oziębłą w relacji wobec odbiorcy.

Jest to przede wszystkim książka o utracie niewinności. Amerykanie na przełomie lat 60 i 70 zaczęli wyraźnie przekształcać swoją mentalność. Hippisi zmienili część poglądów, które okazały się być idyllą. Propagator LSD, Timothy Leary ujawnił się jako guru z obietnicami bez pokrycia. Richard Nixon, jakby alegorycznie doń, zakończył polityczny mit dobrego władcy. Społeczność doszła do wniosku, że Ameryka nie jest tak piękna, jak chciała w to wierzyć. Do zbiorowej mentalności dotarł ponury fakt - nawet wojny prowadzone z narodową flagą na czele wcale nie muszą być słuszne.

Raul Douke jest dziennikarzem tworzącym reportaże w stylu gonzo. To znaczy, że sam w nie ingeruje, staje się tamże podmiotem. W "Lęku i odrazie..." razem ze swoim prawnikiem mają za zadanie przyjechać do Las Vegas, gdzie odbywają się pustynne wyścigi. Jest to cel medialny samego Douke'a. W rzeczywistości, eskapada stanowi czcze wytłumaczenie dla poronionej zabawy z każdą używką w zasięgu ręki.

Do książki i jej przekazu trzeba być uprzednio przygotowanym. Na pewno lepiej zrozumieli ją Amerykanie starej daty. Niemniej tkwi w onirycznej historii coś uniwersalnego. Thompson tęskni za dawnym światem, zauważa że częścią procesu dorastania jest odrzucenie przyjemnych mitów (to m.in. odnosi się do fali hippisowskiej). Skoro jego kraj ową gorycz zdaje się w końcu zauważać, on i jego prawnik tego robić nie chcą. W związku z tym, coraz dalej zanurzają się w świat narkotycznych wizji.

Najpierw zobaczyłem rewelacyjny skądinąd film. Potem już musiałem przeczytać książkę. To dzieło, którego przesłanie wymierza cios prosto w twarz. Nie ma ckliwych ubarwień, nie ma płaczliwej analizy dekadencji. Hunter Thompson, albo jak kto woli Raoul Duke stworzył publikację jednocześnie osobitą i oziębłą w relacji wobec odbiorcy.

Jest to przede wszystkim książka o utracie...