Moim zdaniem jest to powieść, którą powinien przeczytać każdy fan twórczości Sparksa. Można się z niej dowiedzieć wielu rzeczy o autorze i jego rodzinie. Co prawda niewiele pisze o samym procesie twórczym, ale poznajemy mnóstwo jego życiowych doświadczeń, które go zainspirowały. I tak na przykład „Pamiętnik” Sparks napisał dzięki dziadkom swojej żony Cath, a „Jesienną miłość” dzięki swojej siostrze Danie, która zmarła po heroicznej walce z rakiem w zdecydowanie zbyt młodym wieku (choć nie tak młodym jak sama bohaterka powieści).
Jednak dla osób, które dopiero zapoznają się z twórczością Nicholasa Sparksa, powieść może wydać się nużąca. Najbardziej zaciekawił mnie moment, gdy autor opisuje swoją pracę z najmłodszym synem. To jak przez sześć godzin uczył go słowa „jabłko” było niesamowicie wzruszające.
Ta powieść pomogła mi też zrozumieć bajkowe postrzeganie miłości Sparksa. Bohaterowie jego historii zakochują się w sobie bardzo szybko i bardzo głęboko. Myślę, że każdy wątek romansowy jest po części zainspirowany jego własnymi doświadczeniami. W końcu on sam na zaledwie drugim spotkaniu oświadczył Cath, że kiedyś się pobiorą. I miał rację.

Moim zdaniem jest to powieść, którą powinien przeczytać każdy fan twórczości Sparksa. Można się z niej dowiedzieć wielu rzeczy o autorze i jego rodzinie. Co prawda niewiele pisze o samym procesie twórczym, ale poznajemy mnóstwo jego życiowych doświadczeń, które go zainspirowały. I tak na przykład „Pamiętnik” Sparks napisał dzięki dziadkom swojej żony Cath, a „Jesienną...