Dean Evers od śmierci żony wiedzie puste życie. Wieczory spędza przy telewizorze, oglądając baseball, zajadając coś, co trudno nazwać jedzeniem i popijając piwo. Bezsenność zagłusza przeterminowanymi lekami. I pewnego dnia na ekranie tv, wśród kibiców zauważa kolejne zmarłe osoby, które znał. Co to oznacza? I co się stanie, gdy dostrzeże wśród nich własną żonę, która zacznie do niego dzwonić...?

King to mistrz długej formy. Epickich rozmachem powieści długich nawet na ponad 1000 stron. Ale w jego twórczości nie brak też noweli, zbiorów opowiadań czy nawet poezji. I w tych krótkich formach czuje się naprawdę dobrze, czego dowodem jest "Twarz...", jedna z najlepszych krótkich opowieści Kinga.

Styl jest tu znakomity i spójny. Stewart O'Nan (King napisałe z nicm nie wydaną w Polsce książkę "Faithful", choć napisałe, to za dużo powiedziane, skoro "Faithful" było zbiorem i korespondencji mailowej na temat baseballu) wyraźnie pozwala Kingowi rządzić i to jest mu jak najbardziej na plus. A King robi to, co wychodzi mu najlepiej: snuje obyczajową opwieść z nutką jedynie niezwykłości i ukochanym przez siebie baseballem nie tak do końca służącym tylko za tło. Wprawdzie całość jest nieco przewidywalna, ale jak najbardziej satysfakcjonująca i znakomita.

Tak więc moja rada: fani Kinga przeczytać powinni koniecznie. A reszta? Też! I to jest właśnie piękne! Polecam!

Dean Evers od śmierci żony wiedzie puste życie. Wieczory spędza przy telewizorze, oglądając baseball, zajadając coś, co trudno nazwać jedzeniem i popijając piwo. Bezsenność zagłusza przeterminowanymi lekami. I pewnego dnia na ekranie tv, wśród kibiców zauważa kolejne zmarłe osoby, które znał. Co to oznacza? I co się stanie, gdy dostrzeże wśród nich własną żonę, która...