Trochę za bardzo rozwlekła ksiąska, autor skupia się na niuansach teologicznych, prawnych, finansowych, personalnych II krucjaty. Z drugiej strony po przez swoją drobiazgowość jest to ciekawy rys epoki, ale przez to książki nie czyta się zbyt szybko.
Jak dla mnie autor za wiele miejsca poświęca uwagi wydarzeniom w krajach krucjatowych (Niemcy, Francja), a za mało na Bliskim Wschodzi, Bizancjum. Z resztą jest to kolejny autor który nie czerpie z bogatych tekstów Greckich, a przecież to Bizancjum było strefa graniczną dla Państw Lewantu i to oni mieli najlepsze informacje o tym co dzieje się na Bliskim Wschodzie. Pewnie wynika to z tego ze autor czerpie z literatury anglojęzycznej.
Z plusów, to opisy wydażeń na półwyspie Iberyjskim (zdobycie Lizbony, Torosy) , ponieważ jest b. mało książek o tej tematyce w języku polskim.
Natomiast tzw. krucjata Bałtycka jest potraktowana epizodycznie.
Wg. mojej subiektywnej opinii jest to raczej uzupełnienie wiedzy o krucjatach i to o spojrzenie zachodnioeuropejskie, cenne ale mocno wybiórcze i dlatego dalej na ten moment nie zmieniam zdania, że Runciman napisał najlepszą książkę o Krucjatach.

Trochę za bardzo rozwlekła ksiąska, autor skupia się na niuansach teologicznych, prawnych, finansowych, personalnych II krucjaty. Z drugiej strony po przez swoją drobiazgowość jest to ciekawy rys epoki, ale przez to książki nie czyta się zbyt szybko.
Jak dla mnie autor za wiele miejsca poświęca uwagi wydarzeniom w krajach krucjatowych (Niemcy, Francja), a za mało na Bliskim...