Szczegółowa i świetnie napisana pozycja o ciosie zadanym Bizancjum przez krzyżowców. Styl i języka przypominają ( co chwalebne) nieodżałowanego Stevena Runcimana.

Szczegółowa i świetnie napisana pozycja o ciosie zadanym Bizancjum przez krzyżowców. Styl i języka przypominają ( co chwalebne) nieodżałowanego Stevena Runcimana.

Jedna z pierwszych książek historycznych które przeczytałem. Wydawałoby się, że temat czwartej krucjaty może być trudny, nie dla nowicjusza, lecz autor (ale też i tłumacz) używa bardzo przystępnego języka, czyniąc lekturę niemal czymś w rodzaju powieści historycznej! Naprawdę, można wsiąknąć, gdy czyta się ostatnie chwile przed zdobyciem Konstantynopola, gdy czyta się o przygotowaniach do oblężenia, ale także wcześniej, gdy poznaje się postaci głównego dramatu. Bardzo polecam!

Jedna z pierwszych książek historycznych które przeczytałem. Wydawałoby się, że temat czwartej krucjaty może być trudny, nie dla nowicjusza, lecz autor (ale też i tłumacz) używa bardzo przystępnego języka, czyniąc lekturę niemal czymś w rodzaju powieści historycznej! Naprawdę, można wsiąknąć, gdy czyta się ostatnie chwile przed zdobyciem Konstantynopola, gdy czyta się o...

Jonathan Phillips podjął się w swojej książce przedstawienia niezwykle ciekawej historii, która jest pewną łatką nakładaną na długie dzieje chrześcijaństwa i epokę krucjat.
Mając na myśli krucjaty właśnie, większość z nas automatycznie kieruje swoje myśli na walki chrześcijan z „niewiernymi” muzułmanami. Zapominamy jednak o pewnym niesławnym epizodzie z 1204 roku. „Czwarta Krucjata” ma na celu uświadomienie nas właśnie o tych wydarzeniach. Autor rozpoczyna więc swoją opowieść od opisu przygotowań do najważniejszej wyprawy w życiu dla ówczesnego chrześcijanina. Kieruje naszą uwagę na pewne powiązane w większym lub mniejszym stopniu wydarzenia, na czele z turniejem rycerskim na francuskiej prowincji czy kazaniem zagorzałego opata. W przystępnej formie prowadzi nas razem z krzyżowcami poprzez Wenecję, wybrzeża obecnej Chorwacji aż do celu podróży walczących o swoją wiarę. Jednak celem tym nie staje się Ziemia Święta, czy chociażby Egipt opanowany przez innowierców, a stolica prawosławnego Cesarstwa Bizantyjskiego. Wyprawa przeradza się w bratobójczą walkę, za sterami której stoi między innymi wenecki doża, który poprzez pomoc udzieloną krzyżowcom postanawia wykorzystać ich do rozprawienia się z wrogim miastem oraz zdetronizowany bizantyjski książę, obiecujący im pomoc i dostarczenie brakujących surowców za zdobycie bizantyjskiego tronu. Nieświadomi członkowie krucjaty wchodzą w spółkę, z której nie mogą się już wycofać. Autor w szczegółach opisuje zachowania poszczególnych przywódców, opisuje ich emocje, kiedy niszczą największe miasto ówczesnego świata.
Konstantynopol upada rozpadając się na kilka pomniejszych państw. Krzyżowcy odnosząc sukces ogłaszają swojego przywódcę cesarzem łacińskim, jednak nie potrafią utrzymać podbitych terenów. Po ponad półwieczu Cesarstwo Bizantyjskie odbudowuje się jednak już nigdy nie osiąga dawnej świetności, dzięki czemu staje się łatwym łupem dla prawdziwych wrogów w kolejnych wiekach.
Książka Phillipsa została po raz pierwszy wydana w 2004 roku w 800 rocznicę niechlubnych wydarzeń spod Konstantynopola. Do Polski zawitała ona jednak dopiero w 2019 roku dzięki „Wydawnictwu Astra”. Na obecnym polskim rynku (maj 2021) brak tak szczegółowej pozycji opisującej ten epizod historii ludzkości, co „Czwarta Krucjata”, dzięki czemu broni się ona i jest na swój sposób wyjątkowa. Sama lektura jest świetnie wydana dzięki czemu w środku odnajdziemy mapy XII/XIII wiecznej Europy, ilustracje ówczesnej sztuki, pomocne kalendarium oraz obszerną bibliografię (chcąc poszerzyć naszą wiedzę musimy sięgnąć w większości do pozycji zagranicznych, nie wydanych dotychczas w Polsce). Książka jest raczej skierowana dla osób zaznajomionych z realiami krucjat i średniowiecza, lecz także laik może uznać ją za jedną wielką „ciekawostkę”.

Jonathan Phillips podjął się w swojej książce przedstawienia niezwykle ciekawej historii, która jest pewną łatką nakładaną na długie dzieje chrześcijaństwa i epokę krucjat.
Mając na myśli krucjaty właśnie, większość z nas automatycznie kieruje swoje myśli na walki chrześcijan z „niewiernymi” muzułmanami. Zapominamy jednak o pewnym niesławnym epizodzie z 1204 roku. „Czwarta...

Bardzo dobra książka, chociaż jeżeli chodzi o krucjaty to czytałem już lepsze.

Bardzo dobra książka, chociaż jeżeli chodzi o krucjaty to czytałem już lepsze.

To moja pierwsza książka o krucjatach i na pewno nie ostatnia, już sama ta deklaracja służy za ocene książki. A jest to typowo popularnonaukowe opracowanie, lekkie w czytaniu, barwne w opisie, zachowujące wartość merytoryczną. Sama historia fascynująca, a opat Marcin kradnący relikwie w Konstantynopolu pozostanie w mojej głowie jako wizytówka tej opowieści.

To moja pierwsza książka o krucjatach i na pewno nie ostatnia, już sama ta deklaracja służy za ocene książki. A jest to typowo popularnonaukowe opracowanie, lekkie w czytaniu, barwne w opisie, zachowujące wartość merytoryczną. Sama historia fascynująca, a opat Marcin kradnący relikwie w Konstantynopolu pozostanie w mojej głowie jako wizytówka tej opowieści.

Po klęsce krzyżowców pod Hittinem i utracie Jerozolimy, po umiarkowanych sukcesach III wyprawy, kwestią czasu było ostateczne wyparcie chrześcijan z kurczących się coraz bardziej królestw w Ziemi Świętej.
Z inicjatywy papieża Innocentego III zaczęto organizować kolejną wyprawę.
Autor doskonale wprowadza czytelnika w atmosferę, mentalność, emocje, religijne uniesienia ludzi tamtych czasów. Przedstawia nowy, zupełnie odmienny obraz turniejów rycerskich, ukazuje prozaiczne podstawy kupieckich umów i rozliczeń, których dopełnienie stało się przyczyną niepojętych zwrotów akcji. Cała IV wyprawa, to kolejny dowód na szaleństwo świata.
Zamiast walczyć z wrogimi muzułmanami i odzyskiwać utracone terytoria, krzyżowcy najpierw zdobywają chrześcijańską Zarę, a później wikłają się w kolejną awanturę i zdobywają, łupią i okupują przez dziesiątki lat bizantyjski Konstantynopol.
Philiips cytuje liczne źródła i ukazuje całą podłość, chciwość, okrucieństwo i obłudę uczestników tej awantury. Wobec nieskończonych bogactw Konstantynopola, przestały się liczyć Jerozolima, Bóg i odpuszczenie grzechów, zapanował terror, zniszczenie i piekło gwałtów i przemocy. Do wymiarów symbolu i alegorii wyrasta zmaganie się dwóch ślepców – upiornego starca, 90 letniego doży weneckiego Dandolo i oślepionego przez politycznych przeciwników Izaaka II Angelosa. Grabiono nie tylko pałace, bogate domy, ale i klasztory, kościoły, a ilość zagrabionych relikwii, wystarczyła na wypełnienie skarbców setek kościołów zachodniej Europy.
W konsekwencji wyprawy na ziemiach bizantyjskich powstało efemeryczne Królestwo Łacińskie, na zawsze pogłębił się podział i wrogość między katolikami, a prawosławiem, Wenecjanie bogacili się i tryumfowali w wojnie handlowej z Genuą i Pizą, a osłabione Cesarstwo Bizantyjskie już nigdy nie odzyskało sił i w końcu padło pod ciosami tureckiej nawały.
Doskonała praca historyka, o tym jakże tragicznym i niewybaczalnym wydarzeniu naszej historii. Po lekturze już zawsze inaczej będziesz patrzeć na przepych i bogactwa Wenecji.

Po klęsce krzyżowców pod Hittinem i utracie Jerozolimy, po umiarkowanych sukcesach III wyprawy, kwestią czasu było ostateczne wyparcie chrześcijan z kurczących się coraz bardziej królestw w Ziemi Świętej.
Z inicjatywy papieża Innocentego III zaczęto organizować kolejną wyprawę.
Autor doskonale wprowadza czytelnika w atmosferę, mentalność, emocje, religijne uniesienia...

Tym razem Wydawnictwo Astra oddało do rąk czytelników książkę na temat Czwartek krucjaty autorstwa Jonathana Phillipsa. I jest to naprawdę godna polecenia pozycja. Autor rozpoczyna swoją opowieść w 1187 roku, czyli roku klęski chrześcijan pod Hittin, a kończy upadkiem Cesarstwa Łacińskiego(1261),które wyrosło po zdobyciu Konstantynopola przez siły czwartej krucjaty. Oczywiście, najwięcej miejsca poświęcono samej wyprawie krzyżowej, ale warto zwrócić uwagę, na to jak Phillips odmalował w swojej książce szerszą perspektywę czasów średniowiecza. I tak oto mamy rozdział poświęcony propagandzie czwartej krucjaty, kolejny poświęcony kazaniu opata Marcina w Bazylei, który zachęcił wielu ludzi do tego, aby wziąć krzyż. Później na przykładzie turnieju rycerskiego w Ecry, na którym do krucjaty dołączyli Tybald z Szampanii i Ludwik z Blois, dowiemy się chociażby jak wyglądały w średniowieczu takie turnieje. Przyznam się, że jestem też bardzo zaskoczony szczegółowością z jaką autor opisuje wydarzenia. Autor korzystał aż z kilkudziesięciu źródeł, dlatego zarówno wydarzenia polityczne jak i militarne, takie jak zdobycie Konstantynopola opisane są z drobiazgową dokładnością. Dobrze również, że autor nie zakończył swojej książki na samym zdobyciu Konstantynopola, lecz w skrótowej formie przedstawił również dalszy los głównych bohaterów krucjaty jak i Cesarstwa Łacińskiego. Autor bardzo dobrze oddaje realia tamtej epoki, opisuje zakulisowe rozmowy zainteresowanych stron, motywacje generalicji jak i prostych żołnierzy oraz problemy z jakimi się spotykali.
Czwarta krucjata to dość trudny temat ze względu na pewne wypaczenie idei krucjat, Jonathan Phillips podszedł jednak do tematu obiektywnie, a przede wszystkim dokładnie, analizując zarówno stronę militarną i polityczną konfliktu między łacinnikami i bizantyjczykami.

Tym razem Wydawnictwo Astra oddało do rąk czytelników książkę na temat Czwartek krucjaty autorstwa Jonathana Phillipsa. I jest to naprawdę godna polecenia pozycja. Autor rozpoczyna swoją opowieść w 1187 roku, czyli roku klęski chrześcijan pod Hittin, a kończy upadkiem Cesarstwa Łacińskiego(1261),które wyrosło po zdobyciu Konstantynopola przez siły czwartej krucjaty....