Książkę można zaliczyć do kategorii wspomnień czy reportażu, bowiem dzięki autorce, która, w ramach projektu historii mówionej, przeprowadziła ponad dwieście wywiadów i rozmów z Żydami, którzy byli szczególnymi i wyjątkowymi świadkami historii Polski, zarówno tej przedwojennej, okupowanej i powojennej, mamy bezpowrotną szansę na poznanie zwykłego życia, kultury i zachowań tej społeczności. Wszyscy z bohaterów tych opowieści, mimo przeżytej Zagłady, prześladowań, czy konieczności zmiany tożsamości, nigdy nie opuścili Polski, pozostając w niej do końca swych dni.

To książka szczególna, pełna wspomnień, nawiązań do dzieciństwa, wspólnego i bezkonfliktowego życia różnych nacji, okrucieństwa wojny, Holocaustu, głodu, poniewierki, ale też pięknych wspomnień o najbliższych - rodzicach, braciach, siostrach i wszelkich krewnych, o tradycji, zwyczajach, przyjaźniach, wchodzeniu w dorosłe życie. To opowieści o przedwojennym świecie, który już nigdy nie powróci, który zachował się w pamięci tych, którzy przeżyli, którzy stanowili ważną część polskiego dziedzictwa, narodu, tożsamości.

Warto tę książkę przeczytać, by zrozumieć, iż Polska przez lata była krajem wielonarodowym i wielokulturowym, że obok siebie żyli Polacy, Rusini, Żydzi, Ukraińcy czy Białorusini, że ludzie się szanowali i przyjaźnili. Tamte czasy to już, niestety, przeszłość. To wyjątkowe i szczególne świadectwo historii.

Książkę można zaliczyć do kategorii wspomnień czy reportażu, bowiem dzięki autorce, która, w ramach projektu historii mówionej, przeprowadziła ponad dwieście wywiadów i rozmów z Żydami, którzy byli szczególnymi i wyjątkowymi świadkami historii Polski, zarówno tej przedwojennej, okupowanej i powojennej, mamy bezpowrotną szansę na poznanie zwykłego życia, kultury i zachowań...