"Gawędy z drużynowym" to swego rodzaju poradnik dla instruktorów. Nie jest jednak typową instrukcją "Jak być dobrym drużynowym", raczej swego rodzaju gawędą, rozmową między czytelnikiem a autorem, dwójką znajomych drużynowym, młodym i niedoświadczonym a starszym, z praktyką.

Czyta się to kiepsko. Nie wiem, co sprawiło, że na lekturze tej książki nijak nie mogłam się skupić - nieco przestarzały styl? Sposób patrzenia, ujmowania rzeczy? Nie mam pojęcia, jednak była to trudna lektura.

Co do samej treści, zastrzeżeń nie mam. Porusza większość kwestii, nad którymi rozmyśla młody instruktor, chcący otworzyć lub prowadzący drużynę od niedawna, uspokaja go i po przyjacielsku radzi, jak i co robić - ogromny plus, zwłaszcza, że, mam wrażenie, trudno pisać w ten sposób. Porusza nie tylko rozum instruktora, ale i ducha, zwraca jego uwagę na służbę, której się podejmuje, na jej ciężar i znaczenie - "Wszak teraz to Ty, Instruktorze, jesteś odpowiedzialny za rozwój swoich chłopców, za ich charaktery i młode życia, musisz należycie ich zainspirować i pobudzić do pracy nad sobą". W prosty i przystępny sposób, nie bezpośredni, podkreśla również podstawowe zasady skautingu.

Jeżeli ktoś ma ochotę na lekturę niniejszej publikacji, zachęcam, jednak bez znajomości tej książki na pewno można się spokojnie obejść, bez straty dla nas jako instruktorów.

"Gawędy z drużynowym" to swego rodzaju poradnik dla instruktorów. Nie jest jednak typową instrukcją "Jak być dobrym drużynowym", raczej swego rodzaju gawędą, rozmową między czytelnikiem a autorem, dwójką znajomych drużynowym, młodym i niedoświadczonym a starszym, z praktyką.

Czyta się to kiepsko. Nie wiem, co sprawiło, że na lekturze tej książki nijak nie mogłam się skupić...